လမ္းႏွစ္ခြ

လမ္းႏွစ္ခြ

တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္အတြက္ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေရြးခ်ယ္ရမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးသည္ အထူး အေရးၾကီး၏။ အဆိုပါ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီး မပ်က္စီး ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီးရန္ ၾကံရြယ္ထားေသာ (ဖဆပလ) ကို အတိုက္အခံ လုပ္ေနေသာ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔မ်ားလည္း ရွိေနေသး၏။ ႏိုင္ငံေရး လက္ေဟာင္းသမားၾကီးမ်ား ျဖစ္သည့္ ဂဠဳန္ဦးေစာ၊ သခင္ဗစိန္၊ (ဖဆပလ)မွ ထုတ္ပယ္ျခင္းခံရေသာ သခင္သန္းထြန္း၏ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ (အလံျဖဴ)၊ သခင္စိုး ေခါင္းေဆာင္သည့္ အလံနီ ကြန္ျမဴနစ္တို႕သည္ “ မစားရတဲ့အသည္း သဲႏွင့္ ပက္” ဆိုသကဲ့သို႔ မိမိတို႔ အာဏမရမည့္ အတူတူ ေရြးေကာက္ပြဲ ပ်က္ေစရန္ ေျခပံုးခုတ္ ေဆာင္ရြက္လာၾကျပန္သည္။ ထိုဆန္႔က်င္ေရးသမားတို႔ကို ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူရန္ လိုလားေၾကာင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက (ဖဆပလ) ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းအား အသိေပးေသာ အေနျဖင့္ တိုင္းျပည္သို႔ တင္ျပလိုက္၏။

လာမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ထုတ္လိုက္တဲ့ ေမတၱာရပ္ခံလႊည အစမွာ “ဗမာေတြ လမ္း ႏွစ္ခြသို႔ ေရာက္ေနျပီ” လို႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့တယ္။ ယေန႔ညေတာ့ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ ရဲ့ ေရွးဆံုးတန္းက ေခါင္းေဆာင္ ေတြဟာ လမ္းႏွစ္ခြကို ေရာက္ေနျပီဆိုတာကို ေျပာခ်င္တယ္။ တလမ္းက တအိမ္လံုး အထိ ေလာင္စ၍ေနတဲ့ မီးကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ျငိမ္းရမည့္ လမ္းျဖစ္တယ္။ တျခား တလမ္းကေတာ့ အိမ္ၾကီးလဲ ေလာင္ခ်င္သလို ေလာင္ ေပေစေတာ့ဆိုျပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းေပးတဲ့ လမ္းျဖစ္တယ္။

ဒီလမ္း ႏွစ္ခုအတြက္ ဘယ္လမ္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေခါင္ေဆာင္ေတြ လိုက္ၾကမယ္ဆိုတာ အေႏွးႏွင့္ အျမန္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သႏၷိဌာန္ခ်ၾကရလိမ့္မယ္။ယခု တျပည္လံုး အထိ ကူးစက္ျပီး မီးဟုန္ဟုန္းေတာက္ဖို႔ အခ်ိန္ယူေနတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ေတြေ၀မိန္းေမာျခင္း၊ခီ်တံုခ်တံုျဖစ္ျခင္း။ မွန္တယ္ထင္ရာကို မလုပ္ရဲျခင္းထက္ ပိုျပီးမွားတဲ့ အမွားမ်ိဳး ဟာ ရွိႏိုင္ေတာ့မယ္ မဟုတ္ဘူး။
ခပ္ရွင္းရွင္း ေျပာရယင္ ယေန႔အထိ ကြ်နေတာ္တို႔တေတြရဲ့ လုပ္ပံု ကိုင္ပံုေတြဟာ ဘာမွ ေက်နပ္စရာ မရွိေသး ဘူး။ အတိအက် ဆံုးျဖတ္ဖို႔ အေရးၾကီးး ေနတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တေတြ ေတြေ၀ေနၾကတယ္။ ျပတ္ျပတ္ သားသား လုပ္စရာရွိတဲ့အခါ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဒါေတြထက္ ဆိုး၀ါးတာက မွန္တယ္ထင္ရာကို မလုပ္ရဲၾကတာဘဲ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲက အလုပ္တခုဟာ ဘယ္ေလာက္မွန္တယ္လို႔၊ ထင္ေနေပေစ၊ ဘယ္သူက ဘယ္လိုထင္မလဲ၊ ဘာေျပာမလဲ ဆိုတာေတြေတြးျပီး ၊ယံုတာက တမိ်ဳး၊ လုပ္တာက တမ်ိဳး ျဖစ္ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဲဒါေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ရမယ့္ လူေတြနဲ႔ေတာ့ ျပဒါးတလမ္း သံတလမ္းဘဲ။
ယခုေခတ္ ေခါင္းေဆာင္မႈးဟာ အရင္တုန္းက ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ မတူေတာ့ဘူးဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသတိထားၾကပါ။ ေရွးတုန္းက ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ အစည္းအေ၀းတက္တာမွာ စျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်တာမွာ အဆံုးသတ္တာဘဲ။ ယခုေခတ္ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ ဒါေလာက္နဲ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ယခုေခတ္ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ ျပာပံုႏွင့္ ေလာင္စာသာ က်န္ေတာ့တဲ့ ဘ၀ဆိုးၾကီးမွ ဗမာျပည္ၾကီးကို အသစ္ျပန္လည္ ထူေထာင္ႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈ ျဖစ္ရမယ္။ ဒီေလာက္ၾကီးေလးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈၾကီးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ တေတြ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းနဲ႔ တာ၀န္ယူခ်င္တယ္ဆိုယင္၊ ခုလို ေတြေ၀ေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ယံုၾကည္တာကို မလုပ္ရဲလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ဒီစကားေတြကို ပဏာမအျဖစ္နဲ႔ ေျပာရတာကေတာ့ တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။ လက္ငင္း အေျခအေနအရ မေျပာမျဖစ္လို႔ဘဲ။ အဲဒီေတာ့ လက္ငင္း အေျခအေနဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အထူးသံုးသပ္ဖို႔လိုတယ္။
ယခု ျမန္မာျပည္မွာ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ ရွိတယ္။ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ ရဲ့ ဆန္႔က်င္ဖက္ဂိုဏ္းေတြရွိတယ္။ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ ဟာ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရးကို တႏွစ္အတြင္း ရေအာင္လုပ္ေနတယ္။ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ ရဲ့ ဆန္႔က်င္ဖက္ဂိုဏ္းေတြက ဖ၊ဆ၊ပ၊လ ကို ၀ုိင္းျပီး ေျခထိုးေနၾကတယ္။ လက္ရွိ အေျခအေနရဲ့ အတိုခ်ဳပ္ကေတာ့ ဒါဘဲ။

အဲဒီအတိုခ်ဳပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္းထပ္ျပီး ရွင္းျပဦးမယ္။ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ ေလသံမၾကားရတဲ့ဘ၀က အ ေကာင္အထည္ေပၚလာတဲ့အထိ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ က လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီအတိုင္းသာမွန္မွန္ လွမ္းသြားႏိုင္ယင္၊ လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာျပီးတဲ့ေနာက္ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ရဲ့လက္ထဲကို ႏိုင္ငံေရးအာဏာ ေရာက္လာလိမ့္မယ္။

အဲဒါကို ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ရဲ့ ဆန္႔က်င္ဖက္ဂိုဏ္းသားေတြ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ဒီဟာကိုသိဖို႔ကလဲ သိပ္ျပီးခက္ တာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလိုက္စားသူတိုင္း ရွင္းရွင္းၾကီးသိေနတဲ့ အခ်က္ဘဲ။

အဲဒီေတာ့ ဆန္႔က်င္ဖက္ဂိုဏ္းသားေတြဟာ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ နဲ႔ ရိုးရိုးတန္းတန္း ယွဥ္ျပိဳင္ျပီး ႏိုင္ငံေရးအာဏာကို လုရ ေအာင္ကလဲ တိုင္းျပည္လူထုကိုယ္တိုင္က ေထာက္ခံျခင္းမရွိေတာ့ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုႏိုင္ၾကဘူး။ အဲဒီလို ရိုးရိုးတန္းတန္း မလုႏိုင္ေတာ့ သူတို႔တေတြ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ကို ၀ုိင္းျပီးေျခထိုးၾကတာဘဲ။ ႏိုင္ငံေရးမွာ မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ႔ပက္တယ္ဆိုတာ ဒါဘဲ။ ေကာင္းေကာင္းသာမွတ္ထားလိုက္ၾကေပေတာ့။

သူတို႔ရဲ့ ေျခထိုးပုံေတြကို တိုင္းျပည္လူထု သိရေအာင္ ကြ်န္ေတာ္နညး္နည္းရွင္းျပပါဦးမယ္။ အဲဒီလိုရွင္းျပႏိုင္ ေအာင္ ဆန္႔က်င္ဖက္ဂိုဏ္းသားေတြကို ေရွးဦးစြာသုံးစုခြဲဲျပရမယ္။ ပဌမအစုထဲမွာ “ေစာ၊ စိန္၊ ေမာ္” တို႔ လူစု ေတြ ပါတယ္။ ဒုတိယအစုမွာ သိန္း ၊ သန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြပါတယ္။ တတိယအစုမွာ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ေတြပါတယ္။ သူ တို႔ရဲ့ ေျခထိုးမႈေတြကို တခုုစီ ရွင္းျပခ်င္တယ္။

လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ပက္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔ ေနာက္ဆုံးထားျပီး မရလွ်င္ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ၀န္ၾကီးေတြ ရာထူးက ႏုတ္ထြက္ျပီး လူထုတိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲမယ္ဆိုတဲ့ ဖ၊ ဆ ၊ ပ၊ လ ရဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို တိုင္းျပည္လူထု သိတယ္မဟုတ္လား။

အဲဒီတုန္းက ေစာ၊ စိန္၊ ေမာ္တို႔ရဲ့ ေျခလွမ္းဟာ တျခားဟာ မဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရာထူးက ႏုတ္ထြက္သြား ယင္ သူတို႔ တက္ယူမယ္ဆိုတဲ့ ေျခလွမ္းဘဲ။ အဲဒီေတာ့ တိုတိုေျပာရမယ္ဆိုယင္ ဘိလပ္အစိုးရက ေဆြးေႏြးပြဲ တရပ္ က်င္းပရေအာင္ ဖိတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ေစာနဲ႔စိန္တို႔လဲ ပါလာၾကတယ္။ သူတို႔႔ရဲ့ အၾကံကေတာ့ ႏွစ္ ခုရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုတာေတြ မရလို႔လဲ ေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ႏိုင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုတာေတြ ရေပမဲ့ေစာနဲ႔ စိန္က သေဘာမတူဘူးဆိုယင္လဲ ေဆြးေႏြးပဲြပ်က္ႏိုင္တယ္။ ပဌမနည္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲမပ်က္ယင္ ဘယ္နည္းနဲ႔မဆို ဒုတိယနည္းန႔ဲ ေဆြးေႏြးပြဲကိုပ်က္ေအာင္ဖ်က္ဖို႔စီစဥ္ထားၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ သေဘာတူညီခ်က္ရၾကလို႔လက္ မွန္ထိုးဆိုေတာ့ သူတုိ႔မထိုးၾကေတာ့ဘူး။ သူတို႔ရဲ့အၾကံက သူတို႔လက္မွတ္မထိုးယင္ ေဆြးေႏြးပြဲပ်က္မယ္။ ေဆြး ေႏြးပြဲပ်က္ယင္ ဇန္န၀ါရီလ ၃၁ရက္ေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရာထူးက ႏုတ္ထြက္ၾကရမယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏုတ္ထြက္ မွ သူတို႔က တက္ယူမယ္ဆိုတဲ့အၾကံဘဲ။

ဒါေပမဲ့ သူတို႔တေတြဟာ မူဆလင္ေခါင္းေဆာင္ ဂ်င္းနားတို႔ေလာက္အားမေကာင္ဘူးဆိုတာကို သူတို႔တြက္အထဲ မွာ ထည့္ မတြက္မိၾကဘူး။ အဲဒီလို မတြက္မိတဲ့အတြက္ သူတို႔ဂြလုပ္ေပမဲ့လဲ ေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ရာထူး မွ ထြက္ရတာ မျဖစ္ဘဲ၊ သူတို႔သာ ထြက္သြားခဲ့ရတာဘဲ။

ယခုလဲ ေလွ်ာ့မေပးဘဲ လာမည့္ေရြးေကာက္ပြဲဟာ လြတ္လပ္ျပီး တရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ျဖစ္ေအာင္ အသိုင္းအ၀ုိင္းေတြနဲ႔ လုပ္ေနၾကျပန္ျပီ။ ဒါေပမဲ့ တိုင္းျပည္လူထုကလဲ ဒီစားဖားၾကီးေတြရဲ့အေၾကာင္း ကို ေကာင္းေကာင္းသိျပီး ျဖစ္ၾကလို႔ ေၾကာက္စရာေတာ့ မရွိပါဘူး။ သူတို႔လုပ္ေနၾကတာ အစြမ္းတကာ့အစြမး္ဆုံး အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္ဆိုတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္မွာဘဲ။

ဒုတိယ ဆန္႔က်င္ေရးအစု ျဖစ္တဲ့ သိန္း- သန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို ေတာ့ ခုတင္က စားဖားၾကီးေတြထက္ ပိုျပီးဂရု စိုက္ရမယ္။

ဒီ သိန္း-သန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ထဲမွာ ရွိတုန္းက ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ တဖြဲ႔လုံးကို သူတို႔ကသာ ၾကိဳးကိုင္ ခ်င္တယ္။ ဒီလိုကိုင္လို႔ မရေတာ့ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ဟာ ဒူးေထာက္ေရးလမ္းစဥ္လိုုက္သေလး၊ ေစ့စပ္ေရးလမ္းစဥ္ လုိက္သေလးနဲ႔၊ ေတာင္စဥ္ေရမရ စြပ္စြဲခ်က္ေတြကို အသုံးျပဳခဲ့တယ္။ ဒီေတာင္စဥ္ ေရမရ စြပ္စြဲခ်က္ေတြေၾကာင့္ လဲ သူတို႔တေတြကို ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ရတာဘဲ။

ထုတ္ပစ္လို႔ အျပင္ေရာက္တာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ထဲ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ကို ျပဳတ္ကေရာဆိုျပီး အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ကို ကိုင္ေပါက္တာဘဲ။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလအတြင္း သိန္း-သန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေျမွာက္ေပးတဲ့ အ လုပ္သမား သပိတ္ကို လူထုေကာင္းေကာင္းသတိရမွာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရာထူးယူတာ လ ပိုင္းေလာက္ေတာင္ မရေသးဘူး။ ရက္ပိုင္းေလာက္ဘဲရွိေသးတယ္။ ျပီးေတာ့လဲ ပုလိပ္သပိတ္၊ အမႈထမ္းေပါင္းစုံ သပိတ္တို႔ရဲ့ အေရးေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗ်ာမ်ားေနတုန္း ရွိေသးတယ္။ ဒီ သိန္း-သန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ့တြက္ကိန္း ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဒီလုိ အရႈိက္ထိုးလိုက္ရယင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လဲမွာဘဲလို႔တြက္တာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ လူထုဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ေနာက္မွာဘဲ ၾကံ့ၾကံ့ခိုင္ခိုင္ ရပ္ေနတာေၾကာင့္အဲဒီသပိတ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔မလဲဘဲ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကို အရႈိက္ထိုးရန္ၾကံတဲ့ သိန္း-သန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြလဲ လိမ့္သြားခဲ့တာဘဲ။ အမွန္အတိုင္းေျပာရမယ္ဆိုယင္ အဲဒီ သပိတ္မေမွာက္ခင္က ဆိုယင္၊ သိန္း-သန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ့အလုပ္သမားအင္အားဟာ ရန္ကုန္မွာ အေတာင့္ဆုံး ဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ေစတနာနဲ႔ ကိုယ့္ျပန္အက်ိဳးေပးတယ္ဆိုတာလို ဒီသပိတ္ကို အတင္းအေမွာက္ခုိင္းတဲ့အခ်ိန္ကစ ျပီး ရန္ကုန္မွာဆိုယင္ သူတို႔ရဲ့အလုပ္သမား အင္အားဟာ အေတာ္ၾကီးကို က်သြားတယ္။

အလုပ္သမားန႔ဲကိုင္ေပါက္လို႔မရေတာ့ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ကို ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ကိုင္ေပါက္ဖို႔ ဒီ သိန္း-သန္း ကြန္ျမဴ နစ္ေတြဘဲထပ္ျပီး ၾကံၾကျပန္တယ္။ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသမားမ်ားသမဂၢရဲ့ အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔ထဲ မွာ သိန္း-သန္း ကြန္ျမဴနစ္ရဲ့ၾသဇာ ေတြပါတယ္။ သိန္း-သန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ အဲဒီၾသဇာခံေတြက တဆင့္ ဗမာ ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢကို ၾကိဳးကိုင္ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ့ပေယာဂႏွင့္ဘဲ ဇန္န၀ါရီလ ၂၀ ရက္ေန႔မွာ တႏိုင္ငံလုံးေက်ာင္းသားေတြသပိတ္ေမွာက္ေအာင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔တ ေတြဟာ ဘိလပ္ ေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ပက္သက္ျပီး အေတာ္ဘဲ အလုပ္ရႈပ္ေနတုန္း ျဖစ္တယ္။

ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေစတနာနဲ႔ သူတို႔ကို အက်ိဳးေပးတယ္ဆိုတဲ့အတိုင္း သူတို႔ရဲ့ မသမာတဲ့ေျခလွမ္းေတြကို ေက်ာင္းသား လူမ်ားစုကျမင္ျပီး ထဆူၾကေရာ။ အဲဒါနဲ႔ သူတို႔ရဲ့ ၾသဇာခံျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔လဲ အယုံအ ၾကည္မရွိ အဆိုအသြင္းခံရျပီး ျပဳတ္က်သြားတာပါဘဲ။

သိန္း-သန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ့ အၾကံအစည္ကေတာ့ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ အစိုးရအဖြဲ႔ျဖစ္တုန္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေတြ မ်ား မ်ား ေပၚေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ဘဲ။ ဒီလုိေပၚေတာ့မွ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ကို လက္ညိွဳးထိုးျပျပီး လူထုနဲ႔ရန္တိုက္ေပးမွာဘဲ။ ေတာ္ေတာ့ကို ပက္စက္တဲ့အၾကံေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းသားလူမ်ားစုကလည္း အကင္းပါးျပီးသားျဖစ္ေနလို႔ ဒီသိန္း - သန္း ေတြရဲ့ ပက္စက္တဲ့အၾကံအစည္ေတြဟာ အထမေျမာက္ခဲ့ၾကဘူး။

ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ကိုင္ေပါက္လို႔ မရျပန္ေတာ့ ၊ ဒီသိန္း - သန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ကို လယ္သမား ေတြနဲ႔ ကိုင္ေပါက္ေနျပန္ျပီ။ အခု နယ္ေတြမွာ ဆန္ေတြကို လုေနၾကတာ သူတို႔ရဲ့ ျဖဴးညီလာခံ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ အတိုင္း လုေနၾကတာဘဲ။ ဒီလိုဆန္ေဆတြကို လုတာဟာ တကယ္ဘဲငတ္လို႔လား၊ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ကို ေဂ်ာက္ခ်ရ ေအာင္လားဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္အထူးရွင္းျပဖို႔မလိုဘူး။ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီး ဦးေက်ာ္ျငိမ္းရဲ့ ႈရွင္းတမ္းေတြထဲမွာ အစုံ အလင္ပါျပီးျပီ။

ကဲအခု ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့တာေတြကို နားေထာင္ျပီး၊ ဒီသိန္း - သန္းကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ သူတို႔အာဏာရမႈအတြက္ အလုပ္သမားေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ လယ္သမားေတြကို ဘယ္လို အလြဲသုံးစားလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ တိုင္းျပည္လူ ထုက ေကာင္းေကာင္း ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္ျပီလို႔ ကြ်န္ေတာ္ယံုၾကည္တယ္။ ဒီ သိန္းသန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ ေတာ္လဲ ေတာ္တဲ့လူေတြပါဘဲ။ တရားအတိုင္းမဟုတ္ဘဲ၊ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္နည္းေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအာဏာလုတဲ့ေနရာမွာ တတိုင္းျပည္လုံးက သူတို႔ကို ဆရာတင္ရမွာဘဲ။

အခုလဲ သူတို႔ရဲ့ ကုလားဆရာၾကီးဂ်ိဳရွီက ဘာေတြ ဘယ့္ႏွယ္ညႊန္ၾကားလိုက္တယ္ မဆိုႏိုင္ဘူး၊ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ႏွင့္ ညီညြတ္ေရးဆိုျပီး တြင္တြင္ၾကီး ေအာ္ေနၾကျပန္ျပီ။ မဟုတ္မွလြဲေရာ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ႏွင့္ညီညြတ္ေရးဆိုတဲ့ေၾကြး ေၾကာ္သံဟာ က်ဳပ္တို႔ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ အဖြဲ႔၀င္ေတြရဲ့ မ်က္လုံးထဲကိုသဲနဲ႔ပက္ဖို႔အတြက္ အသုံးျပဳတာဘဲလို႔ ကြ်န္ ေတာ္ေတာ့ တထစ္ခ် စြဲထားလိုက္တာဘဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုယင္ ဒီလိုညီညြတ္ေရး ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကို ေအာ္ျပီး တဲ့ေနာက္မွ သူတို႔ဖက္ေတာ္သားေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဖက္ကလူေတြကို ပို႔ျပီး သတ္ေသးတယ္လို႔ နယ္က တိုင္ ၾကားခ်က္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ၾကားရတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ညီညြတ္ေရးေၾကြးေၾကာ္သံကို ၾကားရျပီး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူ ေတြ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေနတုန္း၊ သူတို႔က အငိုက္မွာ ၀င္၀င္ျပီး ခ်တာဘဲ။

အခုလဲၾကည့္ပါလား၊ တဖက္က ညီညြတ္ေရး အသံေကာင္းကို လႊင့္ျပီးသူတို႔ရဲ့ ၾသဇာခံ သတင္းစာ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေတာ့ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ကိုဘဲ အျပင္းအထန္ သြားပုပ္ေလလြင့္ ေရးသားတုန္း ရွိေသးတယ္။ လူထုက ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ အ ေပၚမွာ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္လာေအာင္ ကိုယ္လိုရာကိုယ္ဆြဲျပီး ေရးသားထားတဲ့ အေရးအသားမ်ိဳးေတြန႔ဲ လႈံ ႔ ေဆာ္ေပးေနတုန္းရွိေသးတယ္။ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ရဲ့လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ပ်က္ျပားေအာင္၊ ဆန္လုပြဲေတြကို ဒီ သိန္း- သန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြကဘဲ လႈံ႔ေဆာ္ေပးေနတုန္းရွိေသးတယ္။ အဲဒါေတြကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ညီညြတ္ေရး အသံ ေကာင္းဟစ္တာဟာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဟစ္ေနတယ္ဆိုတာ လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ထင္ရွားျပီးေနပါျပီ။

ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ရဲ့တတိယ ဆန္႔က်င္ဖက္ဂုိဏ္းသားျဖစ္တဲ့ အလံနီေတြအေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္နည္းနည္းေျပာခ်င္ တယ္။ အလံနီ ေနာက္လိုက္ ေတြကေတာ့ သနားစရာေတြဘဲ။ ေတာင္ပို႔ၾကီးကို ဘုရားမွတ္ျပီး ကိုးကြယ္ေနၾက တယ္။ သူတို႔ရဲ့ ဆရာၾကီး သခင္စိုးဆိုတာကေတာ့ အစက လူေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္ေပမဲ့၊ စိတ္၏ေဖာက္ျပန္မႈ ဒဏ္ကို မခံႏိုင္တာနဲ႔ အခုေတာ့ဂ်ပိုးေတာ္လွန္ေရးသမားျဖစ္ေနျပီ။ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးေတြဘာေတြကိုေတာင္ မ်က္ႏွာေထာက္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီလူဟာ ပိုုက္ဆံသာခပ္မ်ားမ်ားရမယ္ဆိုယင္၊ အကုန္လုံးလိုက္ဖ်က္ေပးမွာ ဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာယင္ ယုံပါ။ သူ႔အေၾကာင္းကို ဒီေလာက္ဘဲ ေျပာပါရေစ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘိလပ္မွာ ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပေနစဥ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ဖက္က မဲတင္းေပးတဲ့ အေနနဲ႔ နယ္ခ်ဲ ႔စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးသမား မွန္သမွ် လြတ္လပ္ေရးဆႏၵျပပြဲၾကီးကို ဗမာတျပည္လုံးမွာ က်င္းပေပးၾကတယ္။ သိန္းသန္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြကေတာင္ ဒီဆႏၵျပပြဲမွာ ၀င္ျပီး ဆႏၵျပၾကေသးတယ္။ နယ္ခ်ဲ ႔သမားေတြကို ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ က အဲဒီလို အင္အားျပေနရတဲ့အခ်ိန္အခါမွာ သခင္စိုးတို႔လူစုဟာ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ကို မီးကုန္ယမ္းကုန္ပစ္ျပီး တိုက္တာဘဲ။

အခုလဲ ေရြးေကာက္ပြဲ မက်င္းပျဖစ္ေအာင္ဆိုျပီး၊ သခင္စုိးတို႔လူစုဟာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ လုပ္ေနၾကျပန္ျပီ။ အ သက္ငင္ေနတဲ့ ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ ႔သမားေတြဟာ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ရဲ့အင္အားကို ျဖိဳဖ်က္ဖို႔နဲ႔ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ က အျပင္းအ ထန္ ၾကိဳးပမ္းေနတဲ့ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးၾကီးကို ဇတ္ေမ်ာေအာင္ လုပ္ဖို႔အတြက္ သုံးစရာ တျခာနည္းေတြမရွိ ေတာ့ဘူး။ ဒီလူေတြကိုဘဲ အသုံးျပဳၾကရမွာဘဲ။

အဲဒီ ရွင္းျပခဲ့တာေတြဟာ လက္ရွိ အေျခအေန အတိုခ်ဳပ္ဘဲ။ အဲဒီလက္ရွိအေျခအေနကိုၾကည့္ျပီး လမး္ႏွစ္ခြသို႔ ေရာက္ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြဟာ ဘယ္လမ္းကိုလိုက္မယ္ဆိုတာ ခပ္ျမန္ျမန္သႏၷိ႒ာန္ခ်ၾကရလိမ့္မယ္။ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ဂိုဏ္းသားေတြ ရိႈ ႔ထားတဲ့မီးကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းျငိမ္းမလား၊ ေလာင္ခ်င္သလုိ ေလာင္ပ ေစကြဆိုျပီး၊ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကမလား။ မီးကိုျငိမ္းမယ္ဆိုယင္လဲ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ျငိမ္းရမယ္။ လက္ပိုက္ၾကည့္ ေနရမယ္ဆိုယင္လဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ အခုေနရာက ဖယ္ေပးၾကရမယ္။ အဲဒါ ခပ္ရွင္းရွင္းဘဲ။ ဒီကိစၥမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ေနၾကလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနၾကယင္၊ ေတြေ၀ေနၾကယင္၊ မွန္တယ္ ထင္တာကို မလုပ္ရဲၾကယင္၊ က်ဳပ္တို႔ကို ယုံၾကည္ကိုးစားျပီး ေထာက္ခံအားေပးေနတဲ့ လူထုအေပၚမွာသာ မတ ရားရာ ေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုယ္ကိုလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မတရားရာေရာက္လိမ့္မယ္။

တိုင္းျပည္လူထုဟာ ေန႔အသတ္ခံရမလား၊ ညအသတ္ခံရမလား၊ က်ီးလန္႔စာစား တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔ ေနရ တဲ့အျဖစ္ကို မလိုခ်င္ဘူး။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း၊ စိတ္ခ်လက္ခ်ေနရတံ အျဖစ္ကိုလိုခ်င္တယ္။ လူထုဟာ ေန႔အတိုက္ ခံရမလား၊ ညအတုိက္ခံရမလားဆိုျပီး မေသမခ်ာ မေရမရာတဲ့ အျဖစ္ကို မလိုခ်င္ဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြား လာေနထိုင္ရတဲ့အျဖစ္ကိုသာ လိုခ်င္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ လက္ထဲကို အာဏာလုံး၀ မေရာက္ေသးတဲ့အတြက္ လူထုရဲ့ ေနေရး၊ ထိုင္ေရးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ စိတ္ရွိတုိင္း ျမွင့္တင္မေပးႏိုင္ေသးသည့္တိုင္ေအာင္၊ လူထုရဲ့ျပႆနာအရပ္ရပ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ စိတ္ရွိတိုင္း ေျဖ ရွင္းမေပးႏိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ က်ီးလန္႔စာစား တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔ ေနရတဲ့ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ခ်မ္းသာ ျပီး၊ လူထုဟာ စိတ္ခ်လက္ခ်ေနရတဲ့ဘ၀ကို ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ တာ၀န္ရွိတယ္။ လူထုရဲ့ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ခံယူထားၾကယင္ ဒီတာ၀န္ကိုလဲ ေက်ျပြန္ေအာင္ ထမ္းဖို႔ရန္ မေမ့သင့္ေပ ဘူး။

အမွန္အတိုင္းေျပာရယင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ဟုိအေၾကာင္း၊ သည္အေၾကာင္းကို ေထာက္ထားျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဆန္႔က်င္ဖက္ ဂိုဏ္းသားေတြ အေပၚမွာ အင္မတန္ ညွာခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ဆန္႔က်င္ဖက္ ဂိုဏ္းသား ေတြနဲဲ႔ ပက္သက္လာယင္ ၾကီးတဲ့အမႈ ငယ္ေအာင္၊ ငယ္တဲ့အမႈ ပလပ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္။ ပုဆိန္နဲ႔ ခုတ္ရမည့္ ေန ရာမွာ အပ္နဲ႔သာ ထြင္ခဲ့တယ္။ အပ္နဲ႔ထြင္ရမဲ့ေနရာမွာ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ အဲတာေတြကို တိုင္းျပည္လူ ထုကိုယ္တိုင္ ေကာင္းေကာင္းသိသားဘဲ။

ဒါေပမဲ့ အဲဒီလိုညွာတာကို ဒီဆန္႔က်င္ဖက္ ဂိုဏ္သားေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ အားနည္းလို႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔မ်ား အထင္လြဲေနသလား မသိဘူးး။ သူတို႔ဟာ တေန႔တျခား အတင့္ပိုရဲလာတယ္။ သူတို႔ လုပ္ခ်င္တာေတြ ေရွာက္ လုပ္ေနတာကိုသာ ယခုအတိုင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၾကည့္ေနရမယ္ဆိုယင္ အကြပ္မရွိတဲ့ၾကမ္းလို တတိုင္းျပည္လုံးမွာ ပရမး္ပတာျဖစ္ခ်င္တာေတြျဖစ္ေနတဲ့ဘ၀မ်ိဳးကို ဆိုက္သြားမယ္။ ဒီလိုသာဆိုယင္ ကုလားျပည္လိုျဖစ္ျပီး၊ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရးၾကီးဟာ၊ ဗမာ့လက္ထဲကို ေရာက္လာျပန္ယင္လဲ၊ ဒီအတိုင္းသာ အကြပ္မရွိတဲ့ၾကမ္းလို ပရမး္ပတာ ျဖစ္ေနၾကယင္ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ ဘာမွ အဓိပၸာယ္ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။

လြတ္လပ္ေရးကိုရေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၾကိဳးပမ္းေနၾကတာဟာ ဗမာေတြလြတ္လပ္ျပီေဟ့လို႔ ေျပာေကာင္းရုံက ေလးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းေနၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ခပ္တိုတို ေျပာရယင္၊ ဗမာေတြ လူတန္းေစ့ေစ့ ေနႏိုင္ေအာင္လုပ္ ေပးဖို႔ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းေနၾကတာ။ အဲဒီေတာ့ ဗမာေတြလြတ္လပ္ျပီးတဲ့ေနာက္ လူတန္းေစ့ေစ့ ေန ႏိုင္ဖို႔အလုပ္ေတြကို မလုပ္ရဘဲ၊ ကဖ်က္ယဖ်က္သမားေတြရဲ့ ေႏွာင့္ရွက္မႈေတြကို တုံ႔ျပန္ေနရတာနဲ႔သာ အခ်ိန္ ကုန္ေနၾကရမယ္ဆိုယင္ လြတ္လပ္ေရးရတာဟာ အဓိပၸါယ္ကို ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဟာ လူထုရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္မယ္ဆိုယင္ လူထုရဲ့အက်ိဳးကို တကယ္တမ္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းၾကရေပလိမ့္မယ္။ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ရဲၾကရေပလိမ့္မယ္။ ခ်ီတုံခ်တုံအျဖစ္မ်ိဳးကို စြန္႔ပစ္ၾက ရလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံေရး ေဆာင္ရြက္တယ္ဆိုတာ ေၾကာက္လြဲ ရဲမင္းျဖစ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ရဲႏိုင္မွ ျဖစ္မယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတာ့ ေရွ ႔အဖို႔ကို ရဲရဲၾကီးလုပ္ေတာ့မယ္။ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ ဟုိအေၾကာင္းေထာက္၊ ဒီအေၾကာင္းေထာက္ျပီ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနမႈေၾကာင့္ လူထုမနစ္နာေစခ်င္ေတာ့ဘူး။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ လုပ္သလိုဘဲ အစိုးရအရာထမ္း အမႈထမ္းေတြဟာ မိမိတို႔ အေပၚကို တရားသျဖင့္ က်ေရာက္လာ တဲ့ တာ၀န္၀တ္တရားေတြကို လူထုနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ့မ်က္ႏွာကို ေထာက္ထားျပီး၊ ျပတ္ျပတ္သားသား ေဆာင္ရြက္ ၾကေစခ်င္တယ္။ ဒီလိုမွ ျပတ္ျပတ္သားသား မေဆာင္ရြက္၀ံ့ၾကယင္လဲ၊ ေဆာင္ရြက္၀့ံတဲ့လူေတြကို ေနရာဖယ္ေပး ၾကေစခ်င္တယ္။ အစိုးရအမႈထမ္းအရာထမ္းဆိုတာ အမွန္စင္စစ္ေတာ့ ကိုယ့္၀တ္တရားကိုယ္ေက်ျပြန္ေအာင္ ထမ္းဖုိ႔ဘဲ။ ဟုိလူကိုေၾကာက္သလိုလို၊ ဒီလူကို ေၾကာက္သလိုလို ဟိုလူ႔ကိုမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးခ်င္သလိုလို၊ ဒီလူ႔ကို မ်က္ႏွာခ်ိဳ ေသြးခ်င္သလိုလို၊ ဒီလိုလုပ္လုိ႔မရဘူး။ ကိုယ့္၀တ္တရားကိုယ္ေက်ျပြန္ယင္ ဘယ္သူ႔မွလဲ ေၾကာက္ဖို႔မ လိုဘူး။ ဘယ္သူကမွလဲ လက္ဖ်ားနဲ႔မွ မတို႔ႏိုင္ဘူးဆိုတာ မွတ္ထားၾကပါ။

အဲဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ နိဂုံးမခ်ဳပ္ခင္ ဆန္႔က်င္ဖက္ ဂိုဏ္းသားေတြကို တိတိလင္းလင္း သတိေပးလိုတယ္။ ႏိုင္ငံ ေရးအာဏာကို တရားေသာ နည္းမ်ားထဲက မည္သည့္နည္းႏွင့္မဆို တရားအတိုင္းလုပ္ၾကပါ။ ဒီလိုလုပ္တဲ့လူေတြ ကို တရားဥပေဒႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အစြမ္းကာကြယ္ေပးမည္။ ဒီလမွမဟုတ္ဘဲ မစားရသည့္အမဲသဲ ႏွင့္ပက္သည့္အေနမ်ိဳးျဖင့္ တိုင္းျပည္ၾကီးကို ေမွာက္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္ဆိုယင္၊ လူထုရဲ့အက်ိဳးကို ေျမွာ္ကိုးေသာ အားျဖင့္ အဲဒီလို တိုင္းျပည္ေမွာက္သြားေအာင္ ၾကိဳးပမ္းေနတဲ့ လူေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က အစြမ္းကုန္ခ်ရမွာဘဲဆို တာ တိတိလင္းလင္း သတိေပးလုိက္ပါတယ္။ ။