ညီညြတ္ေစခ်င္တယ္
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔ည
ပင္လုံျမိဳ ႔ ေစာ္ဘြားမ်ားထမင္းစားပြဲတြင္ ျမြက္ၾကားခ်က္
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔ည
ပင္လုံျမိဳ ႔ ေစာ္ဘြားမ်ားထမင္းစားပြဲတြင္ ျမြက္ၾကားခ်က္
ယခု အစည္းအေ၀းတြင္ ရာထူးအားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေသာ္လဲ အသက္အားျဖင့္ အငယ္ဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ ေတာ္သည္ကိုေရာက္လာတဲ့ကိစၥ နားလည္တာတခု ရွိပါတယ္။ ဘာလဲဆိုလွ်င္ ျမန္မာျပည္ၾကီး လြတ္လပ္ေစခ်င္ တယ္၊ ညီညြတ္ေစခ်င္တယ္၊ ၾကီးပြားေစခ်င္တယ္၊ သည္ဟာပါဘဲ။ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေအာင္၊ ညီညြတ္ေအာင္၊ ၾကီးပြားေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ ေလာက္ကစျပီး ၾကိဳးစားလာပါတယ္။ ေနာင္လဲ ၾကိဳးစားပါဦးမယ္။ လုံးလုံးလြတ္လပ္တဲ့ကိစၥ ျပီးျပတ္သည္အထိ ၾကိဳးစားပါမယ္။
ယခု နားလည္ထားၾကဖို႔ အခ်က္က ယခုေခတ္ကမာၻၾကီး၏ အေျခမွာ ဘယ္တိုင္းျပည္မဆို၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ တ ျပည္တည္း အထီးတည္းေနႏိုင္တဲ့အေျခမ်ိဳး မရႏိုင္ဘူး။ တျပည္ႏွင့္တျပည္ ေပါင္းစပ္ အမွီသဟဲရွိမွ ေနႏိုင္ၾက မည္ဆို တဲ့ဲ့အခ်က္ပါဘဲ။
လူမ်ိဳးစု အေရးၾကီးပုံ
ေနာက္တခ်က္က လူမ်ိဳးေရး အေၾကာင္းကို ေျပာလိုပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးဆိုတာမွာလဲ ေရွးေခတ္က ဟစ္ေအာ္လာ ၾကတဲ့(အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ ပညာ) ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးကို လက္သုံးျပဳလို႔မလုံေလာက္ေတာ့ဘူး။ အမ်ိဳးဆိုရာ မွာ ဘယ္လိုအမ်ိဳးကို တည္ရမလဲ။ ဗမာ၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းႏွင့္ အျခား အမ်ိဳးမ်ားလဲ ရွိေသးတယ္။ တျခားႏိုင္ငံ မ်ားကို ၾကည့္လိုက္ လွ်င္ ဗမာျပည္မွာလို တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳး အမ်ားရွိတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ တရုပ္ျပည္၊ ဂ်ပန္ ျပည္ႏွင့္ ရုရွားျပည္တို႔မွာလဲ သည္အတိုင္းဘဲ။ အေမရိကန္ျပည္မွာလဲ၊ အဂၤလိပ္စကားကို ေျပာၾကေသာ္လဲ အဂၤ လိပ္၊ အီတလီစတဲ့ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ စုေပါင္းျပီး၊ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ထူေထာင္ျပီး၊ သူတို႔ကိုယ္ကို အေမရိကန္လို႔ ဆိုၾကတာဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူမ်ိဳးေရးအားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးတည္းကို လိပ္ခဲတင္းလင္းစြဲျပီး ယူဆလို႔မျဖစ္ ႏုိင္ဘူး။
ဘာသာစကားကြဲျပားၾကေသာ္လဲ
ဘာသာစကားပင္ တူေသာ္လဲ၊ လူမ်ိဳးျခားနားမႈလဲ ရွိပါတယ္။ ဘာသာ မတူေသာ္လဲ လူမ်ိဳးသီးျခား ျဖစ္ေနတာလဲ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ အေမရိကန္ကို ၾကည့္လွ်င္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လဲ ဘာသာစကားတူပါတယ္။ ရုရွားျပည္မွာဆို လွ်င္ ဘာသစကား အမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲေသာ္လဲ လူမ်ိဳးကေတာ့ တမ်ိဳးတည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာသာကို စြဲလမ္းကြဲျပားမႈ
သာသနာဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္ကိုးကြယ္ခ်င္တဲ့ ဘာသာ၊ သာသနာကို ကိုးကြယ္ႏိုင္ၾကတာဘဲ။ ဗမာျပည္မွာ လူ မ်ားစုက ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေပမဲ့၊ ခရစ္ယန္ဘာသာ ကိုးကြယ္သူ၊ မဟာေမဒင္ဘာသာကိုးကြယ္သူ၊ နတ္ကိုးကြယ္သူ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတာဘဲ။ သည္ေတာ့ ဒါေတြကိုစဲြျပီး လူမ်ိဳးေရးတရားလုပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ညီညီညြတ္ညြတ္လုပ္ၾကရန္
စစ္ၾကီးအတြင္းက ကြ်န္ေတာ္ ၀န္ၾကီးလုပ္တုန္းမွာ ကရင္အမ်ိဳးသားတပ္ရင္း ဖြဲ႔စဥ္တုန္းက ထမင္းစားပြဲ တခုမွာ ကရင္စစ္သားတဦးက လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းညီညြတ္ဖို႔ အေၾကာင္းေျပာတဲ့အထဲမွာ (ဗမာက ဖဲရိုက္၊ ကရင္က ငါးမွ်ား) ဆိုတာလို အတူတူပါဘဲလို႔ေျပာတာကို သတိရပါတယ္။ ကိုယ့္ေဒသအလိုက္၊ ကိုယ္ယုံၾကည္တာကို ကိုယ္ကိုး ကြယ္ေနထိုင္ၾကျပီး တတိုင္းတျပည္လုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ကိစၥၾကီးမွာ ညီညီညြတ္ညြတ္ လုပ္ၾကယင္၊ ဒါဟာ တမ်ိဳး တည္းလို႔ ယူဆၾကရမယ္။
တမိန္႔တည္း သေဘာတရား
အခ်င္းခ်င္း သေဘာကြဲလြဲမႈမ်ိဳးဆိုတာကေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရွိမွာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတပါးႏိုင္ငံက ကိုယ့္ႏိုင္ ငံကိုလာေရာက္ ေစာ္ကားလို႔အသက္ကိုစြန္႔ျပီး မေလွ်ာ့တမ္း ကာကြယ္တိုက္ခိုက္တာကေတာ့ အားလုံးနဲ႔သက္ ဆိုင္တဲ့အလုပ္မ်ိဳး ျဖစ္တာဘဲ။ တိုက္ခိုက္ၾကတဲ့အခါမွာ စစ္ေသနာပတိ ဟာ ကရင္ျဖစ္ခ်င္ယင္လဲ ျဖစ္မယ္၊ ကခ်င္ ၊ ခ်င္းျဖစ္ခ်င္ယင္လဲျဖစ္မယ္။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ တမိန္႔တည္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ၾကရမွာဘဲ။
အဆင္းရဲခံျပီး လုပ္ၾကရမယ္
တတိုင္းျပည္လုံး ၾကီးပြားေစခ်င္ယင္ လူအား၊ ေငြအား၊ ပစၥည္းအားနဲ႔ စုေပါင္းျပီး၊ အင္တုိက္အားတိုက္ လုပ္ႏိုင္မွ အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရွိၾကမွာဘဲ။ ဗမာကတမ်ိဳး၊ ကရင္ကတဖုံ၊ ရွမ္း ကခ်င္၊ ခ်င္းတို႔က တျခား၊ အကြဲကြဲအျပားျပားလုပ္ ေနၾကယင္ အက်ိဳးရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ စုေပါင္း လုပ္ၾကမွသာအက်ိဳးရွိႏိုင္မယ္။ လုပ္ၾကည့္မွလဲ အက်ိဳးရွိေၾကာင္း သိ ႏိုင္တယ္၊ ပဌမက်ဳပ္တို႔ အဆင္းရဲခံရမယ္။ ယခုအခါ အဂၤလန္ျပည္မွာ အစားအေသာက္ အ၀တ္အထည္မ်ားမွ စ ၍ အေတာ္ေခြ်တာျပီး အဆင္းရဲခံေနၾကတယ္။ ဒါဘာလဲ ဆိုယင္ တျပည္လုံးအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္ေနၾက ျခင္းျဖစ္တာဘဲ။ သူတို႔လုပ္နည္းက ပဌမအဆင္းရဲခံျပီး၊ ေနာင္အေကာင္အထည္ ေပၚျပီး အက်ိဳးရွိမွာ ေသခ်ာ ေပါက္ ျဖစ္ေနတယ္။
လြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀မ်ိဳးျဖစ္လွ်င္
ဒီထက္ပိုျပီး ခရီးေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္တခုထားဖို႔ နားလည္ေစခ်င္တာက အင္ဒိုခ်ိဳင္းနား၊ အင္ဒိုနီးရွား စတဲ့ အေရွ ႔ဖက္ႏိုင္ငံမ်ား စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့အားျဖစ္တယ္။ အဲဒီအားမ်ိဳးရွိယင္ေတာ့၊ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း အ ေျခဆိုက္ေရာက္ႏိုင္မွာဘဲ။ ေနာက္္ဆုံး က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက အဂၤလိပ္နဲ႔ က်ဳပ္တို႔ဟာ (ကြ်န္ႏွင့္သခင္) ဘ၀မ်ိဳး တြင္ မတည့္ႏိုင္ၾကေပမဲ့၊ လြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀မ်ိဳး ျဖစ္လွ်င္ မိတ္ေဆြအျဖစ္နဲ႔ သင့္ျမတ္ခ်စ္ခင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေျမွာ္ လင့္ပါတယ္။ ။
လူမ်ိဳးစု အေရးၾကီးပုံ
ေနာက္တခ်က္က လူမ်ိဳးေရး အေၾကာင္းကို ေျပာလိုပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးဆိုတာမွာလဲ ေရွးေခတ္က ဟစ္ေအာ္လာ ၾကတဲ့(အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ ပညာ) ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးကို လက္သုံးျပဳလို႔မလုံေလာက္ေတာ့ဘူး။ အမ်ိဳးဆိုရာ မွာ ဘယ္လိုအမ်ိဳးကို တည္ရမလဲ။ ဗမာ၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းႏွင့္ အျခား အမ်ိဳးမ်ားလဲ ရွိေသးတယ္။ တျခားႏိုင္ငံ မ်ားကို ၾကည့္လိုက္ လွ်င္ ဗမာျပည္မွာလို တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳး အမ်ားရွိတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ တရုပ္ျပည္၊ ဂ်ပန္ ျပည္ႏွင့္ ရုရွားျပည္တို႔မွာလဲ သည္အတိုင္းဘဲ။ အေမရိကန္ျပည္မွာလဲ၊ အဂၤလိပ္စကားကို ေျပာၾကေသာ္လဲ အဂၤ လိပ္၊ အီတလီစတဲ့ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ စုေပါင္းျပီး၊ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ထူေထာင္ျပီး၊ သူတို႔ကိုယ္ကို အေမရိကန္လို႔ ဆိုၾကတာဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူမ်ိဳးေရးအားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးတည္းကို လိပ္ခဲတင္းလင္းစြဲျပီး ယူဆလို႔မျဖစ္ ႏုိင္ဘူး။
ဘာသာစကားကြဲျပားၾကေသာ္လဲ
ဘာသာစကားပင္ တူေသာ္လဲ၊ လူမ်ိဳးျခားနားမႈလဲ ရွိပါတယ္။ ဘာသာ မတူေသာ္လဲ လူမ်ိဳးသီးျခား ျဖစ္ေနတာလဲ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ အေမရိကန္ကို ၾကည့္လွ်င္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လဲ ဘာသာစကားတူပါတယ္။ ရုရွားျပည္မွာဆို လွ်င္ ဘာသစကား အမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲေသာ္လဲ လူမ်ိဳးကေတာ့ တမ်ိဳးတည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာသာကို စြဲလမ္းကြဲျပားမႈ
သာသနာဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္ကိုးကြယ္ခ်င္တဲ့ ဘာသာ၊ သာသနာကို ကိုးကြယ္ႏိုင္ၾကတာဘဲ။ ဗမာျပည္မွာ လူ မ်ားစုက ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေပမဲ့၊ ခရစ္ယန္ဘာသာ ကိုးကြယ္သူ၊ မဟာေမဒင္ဘာသာကိုးကြယ္သူ၊ နတ္ကိုးကြယ္သူ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတာဘဲ။ သည္ေတာ့ ဒါေတြကိုစဲြျပီး လူမ်ိဳးေရးတရားလုပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ညီညီညြတ္ညြတ္လုပ္ၾကရန္
စစ္ၾကီးအတြင္းက ကြ်န္ေတာ္ ၀န္ၾကီးလုပ္တုန္းမွာ ကရင္အမ်ိဳးသားတပ္ရင္း ဖြဲ႔စဥ္တုန္းက ထမင္းစားပြဲ တခုမွာ ကရင္စစ္သားတဦးက လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းညီညြတ္ဖို႔ အေၾကာင္းေျပာတဲ့အထဲမွာ (ဗမာက ဖဲရိုက္၊ ကရင္က ငါးမွ်ား) ဆိုတာလို အတူတူပါဘဲလို႔ေျပာတာကို သတိရပါတယ္။ ကိုယ့္ေဒသအလိုက္၊ ကိုယ္ယုံၾကည္တာကို ကိုယ္ကိုး ကြယ္ေနထိုင္ၾကျပီး တတိုင္းတျပည္လုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ကိစၥၾကီးမွာ ညီညီညြတ္ညြတ္ လုပ္ၾကယင္၊ ဒါဟာ တမ်ိဳး တည္းလို႔ ယူဆၾကရမယ္။
တမိန္႔တည္း သေဘာတရား
အခ်င္းခ်င္း သေဘာကြဲလြဲမႈမ်ိဳးဆိုတာကေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရွိမွာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတပါးႏိုင္ငံက ကိုယ့္ႏိုင္ ငံကိုလာေရာက္ ေစာ္ကားလို႔အသက္ကိုစြန္႔ျပီး မေလွ်ာ့တမ္း ကာကြယ္တိုက္ခိုက္တာကေတာ့ အားလုံးနဲ႔သက္ ဆိုင္တဲ့အလုပ္မ်ိဳး ျဖစ္တာဘဲ။ တိုက္ခိုက္ၾကတဲ့အခါမွာ စစ္ေသနာပတိ ဟာ ကရင္ျဖစ္ခ်င္ယင္လဲ ျဖစ္မယ္၊ ကခ်င္ ၊ ခ်င္းျဖစ္ခ်င္ယင္လဲျဖစ္မယ္။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ တမိန္႔တည္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ၾကရမွာဘဲ။
အဆင္းရဲခံျပီး လုပ္ၾကရမယ္
တတိုင္းျပည္လုံး ၾကီးပြားေစခ်င္ယင္ လူအား၊ ေငြအား၊ ပစၥည္းအားနဲ႔ စုေပါင္းျပီး၊ အင္တုိက္အားတိုက္ လုပ္ႏိုင္မွ အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရွိၾကမွာဘဲ။ ဗမာကတမ်ိဳး၊ ကရင္ကတဖုံ၊ ရွမ္း ကခ်င္၊ ခ်င္းတို႔က တျခား၊ အကြဲကြဲအျပားျပားလုပ္ ေနၾကယင္ အက်ိဳးရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ စုေပါင္း လုပ္ၾကမွသာအက်ိဳးရွိႏိုင္မယ္။ လုပ္ၾကည့္မွလဲ အက်ိဳးရွိေၾကာင္း သိ ႏိုင္တယ္၊ ပဌမက်ဳပ္တို႔ အဆင္းရဲခံရမယ္။ ယခုအခါ အဂၤလန္ျပည္မွာ အစားအေသာက္ အ၀တ္အထည္မ်ားမွ စ ၍ အေတာ္ေခြ်တာျပီး အဆင္းရဲခံေနၾကတယ္။ ဒါဘာလဲ ဆိုယင္ တျပည္လုံးအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္ေနၾက ျခင္းျဖစ္တာဘဲ။ သူတို႔လုပ္နည္းက ပဌမအဆင္းရဲခံျပီး၊ ေနာင္အေကာင္အထည္ ေပၚျပီး အက်ိဳးရွိမွာ ေသခ်ာ ေပါက္ ျဖစ္ေနတယ္။
လြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀မ်ိဳးျဖစ္လွ်င္
ဒီထက္ပိုျပီး ခရီးေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္တခုထားဖို႔ နားလည္ေစခ်င္တာက အင္ဒိုခ်ိဳင္းနား၊ အင္ဒိုနီးရွား စတဲ့ အေရွ ႔ဖက္ႏိုင္ငံမ်ား စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့အားျဖစ္တယ္။ အဲဒီအားမ်ိဳးရွိယင္ေတာ့၊ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း အ ေျခဆိုက္ေရာက္ႏိုင္မွာဘဲ။ ေနာက္္ဆုံး က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက အဂၤလိပ္နဲ႔ က်ဳပ္တို႔ဟာ (ကြ်န္ႏွင့္သခင္) ဘ၀မ်ိဳး တြင္ မတည့္ႏိုင္ၾကေပမဲ့၊ လြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀မ်ိဳး ျဖစ္လွ်င္ မိတ္ေဆြအျဖစ္နဲ႔ သင့္ျမတ္ခ်စ္ခင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေျမွာ္ လင့္ပါတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment