အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရး

အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရး

ဇန္န၀ါရီလ ၁၇ ရက္ေန႔က စတင္က်င္းပေသာ (ဖ-ဆ-ပ-လ) ျပည္လံုးကြ်တ္ ညီလာခံ သဘင္ၾကီးသို႔ ျမန္မာတျပည္လံုးမွ လူထုကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ပရိတ္သတ္ေပါင္း ႏွစ္သိန္းေက်ာ္ တက္ေရာက္ၾက၏။ ယင္းလူထုညီလာခံၾကီးတြင္ ၂၃.၁.၄၆ ေန႔၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ညီညြတ္ေရးအဆိုကုိ အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္း တင္သြင္းခဲ့ေလသည္။ အဆိုတင္သြင္းရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာသြားခဲ့သည္။

ခုနက ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္အဖြဲ႔အဆိုႏွင့္ ပက္သက္ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်တဲ့အနက္မယ္ အခ်က္ေလးခ်က္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဒီမွာ ဟိုတုန္းက မဟာမိတ္ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ ္ေလာ့(ဒ္)လူ၀ီေမာင့္ဘက္တန္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သေဘာတူညီခ်က္အရ ျပန္လည္ဖဲြ႔စည္းတည္ေထာင္တဲ့ ျမန္မာတပ္မေတာ္ဆိုတာထဲကို ပါ၀င္ႏိုင္ မဲ့ ရဲေဘာ္တိုင္းပါဖို႔။ ဘာျဖစ္လို႔ ပါရမလဲဆိုတာက ဗမာျပည္ရဲ့အက်ိဳးကို သည္ပိုးရာ ေရာက္တယ္လို႔ ယူဆ လို႔ျဖစ္တယ္။ ခုေတာ့ တခ်ိဳ ႔ကထုံးစံအတိုင္း (အစကတည္းက ဒါေတြကို ၾကိဳတင္ျပီး ျမင္ထားပါတယ္)။ စကတည္းကလည္း ေျပာတန္သေလာက္ ေျပာထားပါတယ္။ မလြတ္လပ္တဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ့အဆင့္အတန္း၊ လြတ္လပ္တဲ့လူမ်ိဳးရဲ့အဆင့္အတန္းမ်ိဳးကိုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး။ အနည္းအက်ဥ္းအားျဖင့္ျဖစ္ ေစ၊ အမ်ားအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ နစ္နာခ်က္ေတြ သေဘာမက်စရာေတြ ရွိတန္သေလာက္ရွိမယ္။ သို႔ေပမဲ့ ခုကတည္းကေနျပီး အေခ်စျပီး ပ်ိဳးထားမွ တိုင္းျပည္ရဲ့ အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ မင္းတို႔၀င္ၾကပါလို႔။ အစကတည္းက ရဲေဘာ္ေတြကိုေျပာထားတယ္။ အဲဒီလို ေျပာထား ေပမယ္လို႔ကာ နည္းနည္းပါးပါး ေအာက္ပိုင္းက နည္းနည္းပါးပါး ပုလိပ္ဘက္ကျဖစ္ေစ၊ အစိုးရ အရာရွိပိုင္း က ျဖစ္ေစ၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ ေအာက္လက္ငယ္သားက ျဖစ္ေစ အစရွိသည္အားျဖင့္ အေႏွာင့္အရွက္ ေပး တာေတြရွိတယ္။ ခုနလို အဖမ္းအဆီး ခံရတာရွိတယ္။ ခုနလို ဖမ္းတာဆီးတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သိတာလဲရွိ တယ္။ မသိတာလဲရွိတယ္၊ သိတဲ့ကိစၥဆိုယင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် ေဆာင္ရြက္တယ္။ အဲဒီလိုေဆာင္ရြက္လို႔ လြတ္တာလဲရွိတယ္။ မလြတ္တာလဲရွိတယ္။ အဲတာမ်ိဳးေတြ နည္းနည္းပါးပါးရွိတယ္။ တခ်ိဳ ႔က စိတ္ပ်က္ျပီး မ၀င္ခ်င္ၾကဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလို မ၀င္ခ်င္ၾကတဲ့ စိတ္မ်ိဳးမျဖစ္ဘဲ နဲ႔ (အမွန္စင္စစ္တိုင္းျပည္ရဲ့ လြတ္လပ္ေရးကိစၥ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခဏခဏ ေျပာေနၾကတဲ့အတိုင္း အ ခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ အေႏွာင့္အရွက္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ သိပ္ျပီး အရးဂရုမျပဳဘဲ တပ္ထဲ၀င္ ႏိုင္ လူေတြအားလုံး၀င္ၾကပါ။ က်န္တဲ့ မ၀င္ႏိုင္တဲ့ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကို ေထာက္ပ႔ံဘို႔ကိစၥေတြကို ကြ်န္ ေတာ္တို႔ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးနဲ႔ တိုင္းျပည္ကပါ ၀ိုင္း၀န္းျပီး အားေပးမဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္ျပီး ေတာ့ကာ ဒီလိုတိုင္းျပည္ရဲ့လြတ္လပ္ေရး၊ ကမာၻရဲ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ရဲေဘာ္ရဲေခါင္ေျပာက္က်ားေတြ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ခ်ီးက်ဴးတဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ကာ ဒီလိုေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကို ေလးစားတဲ့သေဘာအားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြကေသာ္၎၊ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ ႔ၾကီးျဖစ္ေနတဲ့ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရး အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ၾကီးကေသာ္၎၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ တိုင္း ျပည္နဲ႔ လူထုလြတ္လပ္ေရးကို အျမဲတမ္း သစၥာမေဖာက္ဘဲ လုပ္ပါမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ပဋိညာဥ္ ကတိေပး ထားပါတယ္။

အဲဒီလို ပဋိညာဥ္ေပးထားတဲ့အတိုင္း ခုဒီညီညြတ္ေရး အဆိုကို တင္သြင္းရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္ လို႔လဲဆိုေတာ့ကာ လြတ္လပ္ေရး လုပ္တဲ့ကိစၥမွာ တတိုင္းတျပည္လုံး ေသြးစည္းျပီး စည္းစည္းလုံးလုံး အ လုပ္လုပ္မွ ျဖစ္ႏိုင္မွာမို႔ဘဲ၊ ဒီလိုမလုပ္ယင္ ညီညြတ္ေရး မရဘူးဆိုလို႔ရွိယင္ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးလြတ္လပ္ ေရးဟာ က်က်နန မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ရွိယင္ ညီညြတ္ေရးကို ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း လုပ္တဲ့လူေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္က ညီညြတ္ေရးကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ တတ္ႏိုင္သမွ် ရြက္ေဆာင္ျခင္းမရွိယင္ ခုန တိုင္းျပည္အတြက္၊ လူမ်ိဳးအတြက္ အင္မတန္ အသက္စြန္႔စားျပီး လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သြားၾကတဲ့လူေတြကို သစၥာေဖာက္ရာ မေလးစားရာ က်မွာမို႔လို႔ဒီညီညြတ္ေရးအဆိုကို ကြ်န္ေတာ္တင္သြင္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

“ျမန္မာျပည္သည္ အာဏာပိုင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ၾကီးေခၚ၍ ကိုယ္ပိုင္ ျပ႒ာန္းႏိုင္ခြင့္ရွိေသာ အေျခအေနသို႔ ဆိုက္ေရာက္ေအာင္ (၀ါ)လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ အလိုဆုံးေသာ အရာမွာ ညီညြတ္ေရးပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ညီညြတ္ေရးသည္ တူညီေသာ အက်ိဳး၊ တူညီေသာအလုပ္ႏွင့္ တူညီေသာရည္ရြယ္ခ်က္တို႔တြင္ အေျချပဳရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း”

ခုေနအခါမယ္ ဗမာျပည္ဟာ ဘာအလ္ိုဆံုးဆိုလို႔ရွိ္ယင္ ညီညြတ္ေရးလိုတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ညီညြတ္ ေရးလိုသလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ဟာ အာဏာပိုင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ၾကီးေခၚ၍ ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းႏိုင္ခြင့္ရွိ ေသာ အေျခအေနမိ်ဳး ဆိုက္ေရာက္ေအာင္ (၀ါ) လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဗမာ ျပည္သားေတြဟာ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ဆိုေတာ့ကား ကြ်န္ေတာ္တို႔ လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတည္ေထာင္မယ္ ဆိုရင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ၾကီးက တည္ေထာင္ ရမယ္။ အဲဒီ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ၾကီးက လြတ္လပ္တဲ့ တိုင္းႏိုင္ငံ တည္ေထင္တဲ့ အခါက်ရင္ ဖြဲ႔စည္းပံု ဥပေဒ အစီအစဥ္ေတြ စီမံရမယ္။ ဒီတိုင္းျပည္ၾကီးကို ဘာစံနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မလဲ သမၼတစံနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မလား၊ ဘယ္စံနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မလဲ။ ဘယ္လိုတိုင္းျပည္မ်ိဳး ထူေထာင္မလဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုတာ စီစဥ္ရမယ္။ အဲဒီလိုစီစဥ္ျပီးတဲ့ အခါက်ေတာ့မွ လြတ္လပ္ေရးလုပ္ငန္းဟာ ေပၚလာမယ္။

ဂ်ပန္ လက္ထက္တုန္းကဆိုယင္ လြတ္လပ္ေရး စီစဥ္မႈအဖြဲ႔ဆိုတာ လူမသိ ဘာမသိ တိတ္တိတ္ပုန္းလုပ္လိုက္ျပီး ေနာက္ဆံုး အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ ႏိုင္ငံဆိုျပီးေတာ့ လုပ္လို္က္တယ္။ အဲဒီလိုဟယမ်ိဳး ကြ်န္ေတာ္တို႔ မလိုခ်င္ဘူး။ ေရွးအခါက ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုခ်င္တာက အာဏာပိုင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္မ်ိဳး၊ တတိုင္းတျပည္လံုးက တင္ေျမွာက္လိုက္တဲ့ လႊတ္ေတာ္၊ အကုန္လံုး ေယာက်ၤားတိုင္း။ မိန္းမတိုင္း အရြယ္ေရာက္သူတိုင္း မွန္သမွ် မဲေပးႏိုင္ျပီေတာ့ အဲဒီလူေတြက လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံသစ္ၾကီး ထူေထာင္ဖို႔ အာဏာေပးလိုပ္တဲ့ အာဏာပိုင္ တိုင္းျပဳႏိုင္ငံျပဳ လႊတ္ေတာ္ရေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဘာလုပ္ရမလဲ ဆိုရင္ ညီညြတ္ရမယ္၊ မညီညြတ္ရင္မရဘူးလား ဆိုေတာ့ အင္မတန္ ၾကာမယ္။ ခရီးရွည္မယ္၊ဒီေတာ့ကာ ညီညြတ္ေရးဟာ အဂၤလိပ္လို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ (Historical necessity) အခ်ိန္ အခါအလိုက္ ဒီတိုင္းျပည္ ဒီလူမ်ိဳးရဲ႔ အက်ိဳးကို အၾကီးဆံုးေဆာင္ရြက္ ႏိုင္မဲ့လက္နက္ၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ညီညြတ္ေရးမ်ိဳးရေအာင္ လုပ္ရမယ္

“ညီညြတ္ေရးအတြက္ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားသည္တူညီေသာအလုပ္ႏွင့္ တူညီေသာရည္ရြယ္ခ်က္တို႔တြင္ အေျချပဳ ကာ အလုပ္သမားမ်ား အဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔၍ခိုင္ျမဲေသာ ညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာင္ရန္ဗမာျပည္တြင္ အလုပ္သမားတို႔ အတြက္ အစည္းအရံုးတခုသာရွိရန္ႏွင့္ အလုပ္သမားတိုင္ ညီညြတ္ရန္ လိုေပေၾကာင္း”

ညီညြတ္ေရးဆိုတာ ဘာလဲ နားလည္ဖို႔လိုတယ္။ဒီေတာ့္ကာ ဒီအပိုဒ္ ဒီ၀ါက်မွာ ညီညြတ္ေရးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို သရုပ္ေဖာ္ျပထားတယ္။ တူညီေသာအက်ိဳး ၊ တူညီေသာ အလုပ္ ၊ တူညီေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရိွရမယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ ညီညႊတ္ေရးဆိုတာ ဘာအတြက္ ညီညြတ္ရမွာလဲ။ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ညီညြတ္ရမွာလဲ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဆိုတာ ရိွရမယ္။ ညီညြတ္ေရးဆိုတာက ဘာအတြက္ ညီညြတ္ရမွာလဲ။ ရာထူးယူဖို႔ ညီညြတ္ရမွာလား။ ဒါမွ မဟုတ္ယင္ ဒီတိုင္းျပည္ရဲ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ႏွိပ္စက္ဖို႔ ညီညြတ္ရမွာလား။ ဘာအတြင္ ညီညြတ္ရမလဲ။ အဲဒီေတာ့ကာ ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ ညီညြတ္ေရးက တတိုင္းတျပာ္လံုး လူတမ်ိဳးလံုးရဲ့ လြတ္လပ္ေရး။ လူတမ်ိဳး လံုးရဲ့ အက်ိဳး။ အဲဒီလိုတူညီတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္။ တူညီတဲ့အက်ိဳး ။တူညီတဲ့အလုပ္ ။ ဒါေတြကို ရေအာင္ အဲဒီလို တူညီတဲ့ အက်ိဳး။ တိုင္းသူျပည္သားေတြရေအာင္ တူညီတဲ့ အလုပ္လုပ္တဲ့ ညီညြတ္ေရးမ်ိဳး ျဖစ္ရမယ္။ ပါစပ္က ေျပာရံုနဲ႔ မျပီးဘူး။ ပါးစပ္က ညီညြတ္ခ်င္ပါတယ္ ေျပာလို႔ မျဖစ္ဘူး။ အလုပ္မွာလဲ တူရမယ္။ အကိ်ဳးမွာ လဲတူရမယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာလဲ တူရမယ္။အဲဒါမ်ိဳးကိုမွ ညီညြတ္ေရးလို႔ေခၚထိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ကာ ညီညြတ္ ေရးအဆိုကို ဒီ၀ါက်မွာ ေဖာ္ျပထားတယ္။ ေနာက္ျပီး ေတာ့ကာ အေသးစိတ္ ထပ္ျပီးေဖာ္ျပထားတယ္။ ဘယ္လိုေဖာ္ျပထားသလဲဆုိေတာ့။

“လယ္သီးစား လယ္ကူလီႏွင့္ လယ္ယာေျမဧကအထိုက္အေလ်ာက္ပိုင္ဆုိင္ လုပ္ကိုင္ေသာ ေတာင္သူလယ္သ မားမ်ားအားလံုးသည္ တူညီေသာအက်ိဳး၊ တူညီေသာအလုပ္ႏွင့္ တူညီေသာရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားတြင္ အေျခဳျပဳကာ လယ္သမားအဖြဲ႔မ်ားကို တည္ေထာင္ၾကရန္ ဗမာျပည္တြင္ ေတာင္သူလယ္သမားတို႔အတြက္ တခုတည္ေးေငာ အစည္းအရံုးကို တည္ေဆာက္ရန္ႏွင့္ ေတာင္သူလယ္သမားတိုင္း ညီ္ညြတ္ရန္လိုေပေၾကာင္း။ကိုယ္ပို္င္ ပစၥည္း ျဖစ္ေအာင္ မိမိအလုပ္ခြန္အားကလြဲလို႔ အလုပ္မလုပ္ရင္ ငတ္မယ္ဆိုတဲ့ အခုအခါ ပစၥည္းမဲ့ အလုပ္သမားမ်ား ဆိုရင္ တူညီတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ တူညီတဲ့အလုပ္အေပၚမွာ အေျချပဳျပီးေတာ့ကာ အလုပ္သမား အဖြဲ႔တဖြဲ႔တည္းရွိ ရမယ္။ အလုပ္သမားအခ်င္းခ်င္း ကြဲျပီးေတာ့စင္ျပိဳင္ေတြ မရွိေစရဘူး။ တဖြဲ႔တည္းရွိျပီး အလုပ္သမားေတြအခ်င္း ခ်င္း ကိုယ္တုိင္ ညီညြတ္ဖို႔လိုတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ကာ ေတာင္သူလယ္သမားေတြကလဲ အလုပ္သမားေတြရဲ့ နည္းတူ တူညီတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ တူညီတဲ့အလုပ္နဲ႔ တူညီတဲ့အက်ိုဳး အေျချပဳျပီးေတာ့ကာ သူတို႔အတြက္နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ေတာင္သူလယ္သမား အဖြဲ႔အစည္းၾကီးတခုတည္းသာရွိျပီးေတာ့ လယ္သမားေတြက ညီညြတ္ဖို႔လိုတယ္။ ထို႔ အတူ ေစ်းသည္၊ပြဲစား၊စာေရးစာခ်ီ၊ပညာသည္၊ ေရွ႕ေနစသည္တို႔သည္လည္း၊ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ သမ၀ါယမ အသင္းမ်ားႏွင့္ သမဂၢမ်ားကို ဖြဲ႔စည္း၍ ညီညြတ္ေရး တည္္ေဆာက္ရန္ လိုေပေၾကာင္း”။

ဒါက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ကို တည္ေဆာက္တဲ့အခါ အုတ္ျမစ္ အဆင့္ဆင့္အားျဖင့္ တည္ေဆာက္ သလိုဘဲ၊ သူ႔ဆို္င္ရာဆို္င္ရာ ဒီ႔ျပင္ လူပုဂၢလ္ေတြ တို္င္သူျပည္သားကလဲ မိမိတို႔ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ သမ၀ါယမအသင္းေတြေထာင္၊ ဘာေတြေထာင္ ေထာင္ျပီးေတာ့ကာ တူညီေသာအက်ိုဳး။တူညီေသာ ရည္ရြယ္ ခ်က္၊တူညီေသာ အလုပ္ေတြကို လုပ္ဖို႔ တညီတညြတ္တည္း လုပ္ဖို႔လိုတယ္။

“ဗမာႏိုင္ငံရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္လည္း သက္ဆုိင္ရာ လူမ်ိဳးအလိုက္ တခုတည္းတည္းေသာ အစည္းအရံုးကို တည္ေထာင္၍ ညီညြတ္ၾကရန္ လိုေပသည္”

အဲဒီမွာလဲ တို္င္းရင္းသားေတြျဖစ္တဲ့ ကရင္။ ရွမ္း။ ကခ်င္။ အစရွိတဲ့ နယ္ေတြကလည္း မိမိတို႔ ဆိုင္ရာ တို္္င္းရင္းသား အစည္းအရံုးေတြကို တခုစီတခုစီ ရွိရမည္။ စင္ျပိဳင္မရွိဖို႔လဲ ဂရုစိုက္မယ္။ ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအရံုး၊ ရွမ္းအမ်ိဳးသား အစည္းအရံုး၊ ကခ်င္အမ်ဳိးသား အစည္းအရံုး။ တခုစီ ရွိဖို႔လိုတယ္။ အဲဒါေတြကို တည္ေထာင္ျပီးေတာ့ကာ သူတို႔အခင္းခ်င္း ညီညြတ္ရမယ္၊ သူမ်ား မညီညြတ္ခင္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ဖို႔က ပထမဆံုး အေရးၾကီးတယ္။ ဥပမာဆိုရင္ ခုေနအခါမယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ နယ္ခ်ဲ႕စံနစ္ သမာေတြက တာေတြကို ခြဲဖို႔ လုပ္ေနတယ္။ ကရင္ဆိုရင္ အစည္းအရံုးတခု။ ကခ်င္ဆိုရင္လဲ အစည္းအရံုးတခု၊ လယ္သမား အစည္းအရံုး။ အလုပ္သမားကလည္း ဒီအတိုင္းဘဲ၊ ဒါေတြကိုကြဲေအာင္ ၊ ျပဲေအာင္ အမ်ိဳးမိ်ဳး ၾကိဳးစားၾကမယ္။ ဒီေတာ့ကို ဒီလိုမလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ပထမဆံုး ကိုယ့္ ဆိုင္ရာဆိ္ုင္ရာ အခ်င္းခ်င္းေတြက ညီညြတ္ဖို႔လိုတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ကာ ႏိုင္ငံေရး ပါတီတို႔သည္လည္း လုပ္ငန္း လုပ္နည္းႏွင့္ ၀ါဒဟူေသာ ပါတီအခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္းျခင္းျဖင့္ ပိုမိုခိုင္ျမဲေအာင္ တည္ေဆာက္ရန္ လိုအပ္ေပေၾကာင္း။ ပါတီေတြဆိုတာကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္မွာ “ဂ်ီ-စီ-ဘီ-ေအ” ေခတ္လို မဟုတ္ဘူး။ ဟိုတုန္းကႏိုင္ငံေရးပါတီဆိုတာ မရွိဘူး။ ခုေတာ့ ရွိေနၾကတယ္။ လက္ငုတ္လက္စေတြ က်န္ေနေတာ့ အစမသိမ္းႏိုင္လို႔ရွိရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ဒီဟာေတြကို စံနစ္တက်ျဖစ္တဲ့ ညီညြတ္ေရးကို ေရွးရႈျပီး အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ စီမံေပးဖို႔ လိုတယ္။

ဒီေတာ့ကာ ႏိုင္ငံေရးပါတီဆိုတဲ့ သေဘာကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္း ဖို႔လိုတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္မွာ အရင္တုန္းက ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စမ္းစစ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ပုတ္ခတ္လိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေျပာရရင္ အမွန္စင္စစ္ ပါတီသေဘာရယ္လို႔ သိပ္မေခၚႏိုင္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးစကားေျပာရ မယ္ဆိုရင္ (Personal Groups) ေတြပဲ၊ ဘာမွ စံနစ္မက်ႏွင့္ ဖြဲပစည္းထားတာ မဟုတ္ဘူး။

အမွန္ကေတာ့ ပါတီဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိုဳးကို တျခားႏိုင္ငံေတြက ျဖစ္တာေတြကို လိုက္ၾကမယ္ဆိုယင္ ၊ ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားအတို္င္း လိုက္ၾကည့္မယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဥပမာ၀ဘိလပ္မွာ ေလဘာပါတီဆိုတာ ရွိတယ္။ ေလဘာပါတီက ဘယ္သူ႔အက်ိဳးကို အဓိကထားျပီး လုပ္ထားသလဲဆိုလို႔ရွိရင္ အလုပ္သမားေတြရဲ့ အ က်ိဳကို ပိုျပီးေဆာင္ရြက္တယ္။ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ့ အက်ိဳးကို မေဆာင္ရြက္ဘူးလားဆိုေတာ့ ေဆာင္ေတာ့ ေဆာင္ရြက္တယ္။ ေဆာင္ရြက္ေပမယ့္လို႔ ဘယ္လိုအျမင္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္သလဲဆိုရင္ အလုပ္သမား အတန္းအစား ျမင္တဲ့ အျမင္မ်ိဳးနဲ႔ ေဆာင္ရြက္တယ္။ ကြန္ဆာေဗးတစ္ပါတီ။ အဲဒီပါတီကဆိုလို႔ရွိရင္ သူတို႔အင္မတန္ေရွးက်တဲ့ အယူ၀ါဒေတြကို ယူျပီးေတာ့ ဘယ္ေနရာအဆို ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ျဖစ္ လက္ေအာက္ခံတိုင္း ႏို္င္ငံေတြနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ၊တျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးျဖစ္ျဖစ္ ၊အင္မတန္ ေခတ္ေနာက္က်ျပီးေတာ့ကာ ေနာက္ျပန္ဆြဲတဲ့ အယူ၀ါဒ ေတြမ်ားတယ္။

ဒီလိုအဖြဲ႔ေတြအထဲမွာ ဘယ္သူေတြပါသလဲဆိုေတာ့ကာ စက္ပိုင္ၾကီးေတြ၊ အရင္းရွင္ၾကီးေတြ။ ဒီလိုဟာမ်ိဳး ေတြပါ တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဒီလိုအလုပ္သမား အဖြဲ႔မ်ိဳးၾကားမယ္ အလယ္အလတ္ မဇၥ်ိမ ပ႗ိပဒါဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း ဆိုပါေတာ့ (သိပ္ေတာ့ မွန္လွတဲ့စကား မဟုတ္ဘူး) အဲဒီလို လူေတြကလစ္ဘရယ္ပါတီဆိုျပီး ဖဲြ႔ထားတယ္။ ဥပမာ အေမရိကန္ျပည္ ၾကည့္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ၊ဒီိမိုကရက္နဲ႔ရီပတ္ပလစ္ကင္ပါတီလို႔ ခြဲထားတာရွိတယ္၊လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ ၾပည့္မယ္ဆိုဂင္ ၊ တူတာေတြ ရွိတဲ့အခါရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္လို႔ တကယ္သူတို႔မွာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ျဖစ္ေနတဲ့ လူတေတြကိုၾကည့္ရင္ အဲဒီလူေတြရဲ့ သေဘာေတြကို မွီလို႔လဲျဖစ္တယ္။ အလုပ္မွာ ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဒီပါတီေတြဟာ သူတို႔လူစုတစုရဲ႔ အက်ိုဳးကို ပထမေရွးဦးစြာ ၾကည့္ျပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အဖြဲ႔ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုလုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့၊ လူတဦးတေယာက္အတြက္ကို ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဥပမာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္က နာမည္တပ္ျပီးေတာ့ ။ ဦးျဖဴ - ဦးမဲအဖြဲ႔ ဘယ္သူ႔အဖြဲ႔ရယ္လို႔ရွိတယ္။ ဟိုိတို္င္းျပည္ေတြမွာေတာ့ ၊ဒီမွာလို ဦးျဖဴ-ဦးမဲ အဖြဲ႔မရွိဘူး။ အေမရိကန္ျပည္မွာဆိုရင္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ၊ အဂၤလိပ္ျပည္မွာ ကြန္ဆာေဗး တစ္ပါတီ၊ လစ္ဘရယ္ပါတီ၊ေလဘာပါတီ၊အဲဒါမ်ိဳးဟာဘာလဲဆိုရင္ ပုဂၢဳလ္စြဲ အဖြဲပေတြမဟုတ္ဘူး။ ဒီအဖြဲ႔ေတြမွာ ရာသက္ပန္ေခါင္းေဆာင္ မရိွဘူး။ ပါတီဆိုတာကသာ အျမဲတမ္းတည္ေနတယ္။ အဲဒီပါတီဆိုတာဟာ သူတို႔ဆိုင္ ရာလူေတြရဲ့ အက်ိဳးကို အဓိကထားျပီး တည္ေဆာက္ထားတယ္။ ဗမာျပည္မွာေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ ဆံုးတေန႔မွာ တမ်ိဳး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္မွာ ေသသြားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ ေသသြားေပမယ့္လို႔၊ အဲဒီေသသြားတဲ့ေခါင္းေဆာင္၊ေသသြားတဲ့ ဆ၇ာေတာ္ရဲ့ နာမည္ကို ယူျပီး အခုထက္ထိ၊ ဒီနာမည္ အစြဲျပဳျပီး ေခၚတုန္းရွိေသးတယ္။

ဗမာျပည္မွာ အဲဒီထိေအာင္ လြဲေနေသးတယ္။ အရင္တုန္းက နည္းနည္းပါးပါး နာမည္ရဘူးတဲ့လူေတြရဲ့ နာမည္ ကို အသံုးျပဳခ်င္တယ္။ အမွန္စင္စစ္ကေတာ့ ပါတီသေဘာမ်ိဳး သက္၀င္တဲ့ရဲ့အဖြဲ႔မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ လူလဲ မရိွဘူး။ ဆိုင္းဘုတ္ဘဲရွိတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ကာ အဲဒါမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ေသသြားတဲ့ ကရင္အမိ်ဳးသား တေယာက္ရဲ့ နာမည္ကို အစြဲျပဳျပီးေတာ့ ဒီလူရဲ့အဖြဲ႔ဆိုျပီး ဖြဲ႔ထားတယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ့္နဲ႔ျဖစ္ေနသလဲဆိုေတာ့၊ ဒါေတြက သက္သက္ ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားဘာမွမပါတဲ့ အဖြဲ႔မ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဗမာျပည္မွာ ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္သလဲဆိုလို႔ရွိရင္ အစြဲရွိေနတဲ့ အဖြဲ႔ေတြဟာ လက္ငင္း မဖ်က္ႏိုင္လို႔ရွိရင္ (ေနာက္မွ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာျပမယ္)။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ရမယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး အဆင့္အတန္းႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီစြာ ဗမာ ျပည္မွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အဆင့္အတန္းကို ျမွင့္တင္တဲ့အေန မ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ သူ႔ဆို္င္ရာဆိုင္ရာ အက်ိဳးနဲ႔ ၊ လုပ္ငန္းရဲ့ သေဘာနဲ႔။ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီလိုရွိျပီးေတာ့ကာ စနစ္တက် တည္ေထာင္ဖြဲ႔စည္းဖို႔လိုတယ္။ အဲဒီလို ဖြဲ႔စည္းတဲ့ အခါမွာ မႈိိလိုေပါတ္တဲ့ အဖြဲမ်ိဳးမ်ားမ်ား မွရိဘဲ ကိုယ္အခ်င္းခ်င္း စုစုသြားၾကလို႔ရွိရင္၊ ဘာျဖစ္သြားမလဲ ဆိုရင္ တ ျဖည္းျဖည္း ပါတီေတြဟာ နည္းပါးလာမယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ တခုတည္းေသာ အဖြဲ႔အျဖစ္သို႔ေရာက္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ဒီလိုလုပ္တဲ့ အခါမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ပါတီသေဘာမ်ိဳး နားလည္ျပီးေတာ့ ႏို္င္ငံေရးပါတီေတြကို တည္ေထာင္ဖို႔လိုတယ္။ ဒီေတာ့ကာ ပါတီေတြ အေၾကာင္းကြ်န္ေတာ္ မေျပာေသခင္ ခုနကဖြဲ႔တဲ့ အလုပ္သမား အဖြဲ႔ေတြ ၊ လယ္သမားအဖြဲ႔ေတြ ၊သမ၀ါယမ အဖြဲ႔ေတြ၊ ဘာ့ေၾကာင့္ တည္ေထာင္ရမလဲဆိုတာ နဲနဲ ေျပာျပမယ္။ ဒီဟာေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရွးတုန္းက ညီညြတ္ေရးဆိုျပီး လုပ္ခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အေျမွာက္အျမား လုပ္ခဲ့ တယ္။ ေနာက္ပ်က္စီးသြားၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားသလဲဆိုလို႔ရွိရင္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုက္ျပီးစံုစမ္း ၾကည့္ရင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ့ အနက္က အဓိက အေၾကာင္းၾကီးက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာလူေတြရဲ့ အက်ိဳးကို အျမဲတမ္း အားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အစည္းအရံုးမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ လူေတြရဲ့ အက်ိုဳးကို အျမဲတမ္း လုပ္မေနဘူး၊ မထားဘူး၊ လူေတြအဖို႔မွာ လြတ္လပ္ေရးဆိုတဲ့ စကားဟာ ေျမမထိ မိုးမထိ ျဖစ္ေနတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေလဖမ္း၀ရမ္းခ်ည္းဆိုတာလိုျဖစ္ေနတယ္။ ေလဖမ္းဒါေတြနဲ႔တူလို႔ အေကာင္အထည္ မျမင္ႏိုင္ဘူး။
အေကာင္အထည္နဲ႔ လြတ္လပ္ ေရးဆိုတာ ၊ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို ထင္လာေအာင္ ျမင္လာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ ရမလဲ ၊ လယ္သမားဟာ သူေန႔တိုင္းေတြ႔ေနရတဲ့ ကိစၥေတြကို ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ အဖြဲ႔ရွိရမယ္။ ဒီအဖြဲ႔ရွိတဲ့ အခါ က်ေတာ့ ဒီအဖြဲ႔ၾကီးမွာ လယ္သမားေတြက အျမဲတမ္း အာရံုစိုက္ျပီး ေနလိမ့္မယ္္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုလို႔ရွိရင္ သူတို႔ အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့အဖြဲ႔ၾကီး ျဖစ္တယ္။သူတို႔ရဲ့ ျပႆနာေတြကို အျမဲတမ္း လုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔ၾကီးျဖစ္ တယ္။ သူတို႔ရဲ့ စိတ္၀င္စားမႈဟာေလွ်ာ့ပါး မသြားႏိုင္ဘူး။အဲဒီလို မဟုတ္ပဲနဲ႔ ေျမမထိ မိုးမထိ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဖြဲ႔ထားလို႔ရွိရင္ တို္င္းသူျပည္သားေတြက ခဏစိတ္ဓါတ္တက္တုန္း လိုက္ပါျပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုး စိတ္မပါတဲ့ အခါ က်ေတာ့မွ အျမဲလူေတြရဲ့စိတ္ဆိုတာ အျမဲတမ္းပါေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုတခါ အစညး္အေ၀းၾကီးေတြလုပ္တယ္။ သိပ္ျပီးေတာ့ စိတ္တက္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ အိမ္ျပန္ေရာက္သြားေတာ့ လူမူဒုကၡေတြ႔သြားတဲ့ အခါက် ေတာ့ လူေတြက စိတ္ပ်က္လာေရာ။ ဟိုသတင္းၾကား ဒီသတင္းၾကားဆိုရင္ စိတ္ပ်က္လာမယ္။ ကိုယ့္၀မ္းစာ အတြက္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရတဲ့ အတြက္ေန႔စာေန႔ ညစာ ည ေၾကာင့္ ေမ့ေပ်ာက္ကုန္မယ္။ အဲဒီလိုစိတ္မ်ဳိး မေရာက္ေအာင္ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ လူေတြရဲ့အက်ိဳး အျမဲၾကည့္ျပီး လုပ္ေနတဲ့ အဖြ႔ဲေတြအားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ထိန္းထားရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆုိတာ ခဏတျဖဳတ္လုပ္တဲ့ဟာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ အျမဲတမ္းလုပ္ရမယ္ ၊ အျမဲတမ္း ရွိေနတယ္။

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာက တခါတရံမွ အစည္းအေ၀းလုပ္ျပီးေတာ့ စင္ျမင့္ေပၚက ေျပာတဲ့လူကေျပာ၊နားေထာင္တဲ့သူက နားေထာင္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ အျမဲအားျဖင့္ တတိုင္းျပည္လံုးမွာရွိတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ့ ဆိုင္ရာဆို္င္ရာ အကိ်ဳးေတြကို ဆုိင္သလုိ ဖြဲ႔စည္းျပီးေတာ့ကာ မိမိတို႔ ျပႆနာေတြကိုလုပ္ျပီေတာ့ကာ ေျဖရွင္း ရန္အတြက္ အျမဲတမ္းလုပ္ေနတဲ့ကိစၥ၊ ဒီေတာ့ကာ အားလံုးလူေတြရဲ့အက်ိဳးကိစၥ၊ လူေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေရး ၊ ဒီေတာ့ အဲဒီလိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုေတာ့ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ အဖြဲ႔ေတြက ၾကည့္ျပီးထိန္းထားမွသာ လူေတြလဲ အျမဲတမ္း ႏိုင္ငံေရးမွာ စိတ္ပါ၀င္စားျပီးေတာ့ တတိုင္းတျပည္လံုးေပၚမွာရွိတဲ့ လူေူတြဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္လာေအာင္ ၊ ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀င္စားလာေအာင္ ဒီလိုအဖြဲ႔ေတြရွိရမယ္။

ပါတီေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ေျပာရမယ္ဆိုေတာ့ကာ ဒီပါတီေတြကို ဖ်က္ပစ္ရင္ မေကာင္းဘူးလားလို႔ ေျပာ စရာရွိတယ္။ဒီပါတီဆိုတာက ခုနကေျပာခဲ့တဲ့အတို္င္း ၊ကြ်န္ေတာ္ သရုပ္ေဘာ္ျပခ်က္အတို္င္း ။ လူတစုရဲ့ အက်ိဳး ကို အဓိကထားျပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္တာ ျဖစ္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ကာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တုိုင္းျပည္မွာ လူအမိ်ဳးမ်ိဳး ရွိတယ္။ အလုပ္သမားေတြရွိတယ္။လယ္သမားေတြရွိတယ္။ ဒိျပင္တျခားလူေတြရွိတယ္။ ေနာက္ျပီး ေတာ့ အရင္းရွင္ေတြ ဘာေတြညာေတြအစရိွသျဖင့္ရွိတယ္။ တိုင္းျပည္မွာဆိုရင္ နယ္ခ်ဲ႕အရင္းရွင္ သမားေတြရွိ ျ တယ္။ (ဥပမာ .... စတီး၊ ဘုံေဘဘားမား၊ ဘီအိုစီ) ဒီလူေတြဟာတဦးႏွင့္တဦး အက်ိဳးခ်င္းမတူညီၾကဘူး။ အက်ိဳး မတူတာေတြကို အက်ိဳးတူတယ္လို႔ သြားေျပာယင္ အလကားပဲ၊ အလုပ္သမားႏွင့္ အလုပ္ရွင္ဟာအက်ိဳးခ်င္း ေန ရာတကာမွာ ေနရာတကာမွာမတူဘူး။ အလုပ္သမားႏွင့္ အလုပ္ရွင္ဟာ အက်ိဳးခ်င္း ေနရာတကာမွာမတူဘူး။ အ လုပ္သမားက အလုပ္လခကို ပိုရခ်င္တယ္၊ အလုပ္ရွင္ကေလွ်ာ့ေပးခ်င္တယ္၊ အလုပ္ရွင္က ဘာၾကည့္သလဲဆို ယင္မ်ားေသာအားျဖင့္ အလုပ္ရွင္က အလုပ္သမားေတြရဲ့ လိုလားခ်က္တို႔ ဘာတို႔ညာတို႔ကို အလုပ္သမားေတြရဲ့ လခကို သိပ္မေပးခ်င္ဘူး၊ ေလွ်ာ့တန္သေလာက္ေလွ်ာ့ပစ္ခ်င္တယ္။ ေစာေစာတုန္းက အလုပ္သမားသပိတ္ေတြ သစ္စက္သပိတ္ေမွာက္တာနဲ႔ ပက္သက္ျပီးေတာ့ က်ဳပ္တို႔ၾကားပီးပီ။ လခေလွ်ာ့ပစ္လို႔ စတီးသစ္စက္ေတြ သပိတ္ ေမွာက္တယ္ဆိုတာ။ အမွန္ကအလုပ္သမားေတြရဲ့ လခဟာ ေရွးတုန္းကရတဲ့အခေလာက္ေတာင္မရွိဘူး။ ျပီး ေတာ့စားကုန္ေသာက္ကုန္ေစ်းေတြက အားလုံးသိၾကတဲ့အတိုင္း၊ အမ်ားၾကီးျမင့္ေနတယ္၊ ဒီအထဲမွာရတာက ေလးေတာင္ ပိုမေပးတဲ့အျပင္ ေလွ်ာ့ေတာင္ေပးခ်င္တယ္။ အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမားဆိုတာ အက်ိဳးမတူဘူး။ ဒါ မ်ိဳးေတြ ရွိတယ္၊ လယ္သမားနဲ႔လယ္ပိုင္ရွင္ဟာ ဒီလိုဘဲ။ ဥပမာလယ္သမားမွာ ေၾကြးျမီေဟာင္းေတြတင္ေနလို႔ အ တိုးေရာအရင္း ပါေပးျပီးတဲ့ေနာက္ က်န္ရွိေနတဲ့အေၾကြးေတြဟာ လယ္သမားမ်က္ေစ့နဲ႔ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဒီေၾကြး ေတြကို ေလွ်ာ္ပစ္ဘို႔ ေကာင္းတယ္။ သို႔ေသာ္အဲဒီေၾကြးေတြကိုလယ္ရွင္က ေတာင္းရတယ္။ လယ္ရွင္ရဲ့ မ်က္ေစ့နဲ႔ ၾကည္မယ္ဆိုယင္၊ ေလွ်ာ္ပစ္ခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး။

အဲဒါမ်ိဳးျဖစ္ေပၚေနတာေတြကို အဓိကထားျပီး၊ တည္ေထာင္တဲ့အဖြဲ႔ မ်ိဳးဆိုတာ၊ ဘယ္တိုင္းျပည္မဆို ေပၚေပါက္ စျမဲ၊ ေပၚေပါက္တတ္တယ္။ ရာဇ၀င္သေဘာအတို္င္း ျဖစ္ေနတာ၊ ဒီရာဇ၀င္သေဘာအတိုင္း ျဖစ္ေနတာ၊ ဒီရာဇ ၀င္သေဘာတရားေတြကို လူေတြ ဟာမလႊဲဖယ္သာႏိုင္ဘူး။ မလႊဲမေရွာင္ႏိုင္ေတာ့ကာ၊ ဒီဟာက အနည္းနဲ႔အမ်ား ေပၚေပါက္လာေတာ့ကာ၊ သူ႔သေဘာတရားနဲ႔သူ ျဖစ္လာတာေတြကို ေဖ်ာက္ပစ္ ဘို႔နည္းတစ္နည္းက ဒီဗမာ ျပည္မွာ လူတန္းစားမရွိတဲ့ အေျခအေနေရာက္ေအာင္လုပ္မွ ျဖစ္ႏိုင္မယ္။ ဒီေတာ့ကာ လူခ်င္းအတန္းအစား ကြဲ ဒါမ်ိဳး ရွိေနသမွ်ကာလပတ္လုံး အနည္းနဲ႔အမ်ား ပါတီေတြဟာ ေပၚတန္သေလာက္ေပၚလာမယ္၊ ေပၚေတာ့က ဒီလိုေပၚတဲ့အခါမွာ လြတ္လပ္ေရးကိုလဲ သေဘာေတြ၊ အယူအဆေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္လာမယ္။ လြတ္လပ္ေရးဆို တဲ့သေဘာက အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။

ဦးဘေဖၾကီး ေဟာေျပာေနၾကဆိုယင္လြတ္လပ္ေရးက ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။ အမွန္ကေတာ့ ေလးမ်ိဳးမကဘူး၊ ဥပမာ - တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္တယ္ဆိုတာက ႏိုင္ငံကေတာ့ လြတ္လပ္တယ္၊ လူမ်ိိဳးကေတာ့မလြတ္လပ္ဘူး၊ ေျပာခ်င္ တာ မေျပာရဘူး။ တရားသျဖင့္ ခုထင္ျမင္တာ မေျပာရ၊ ဆိုခ်င္တာမဆိုရ၊ ေရးခ်င္တာ မေရးရ၊ လုပ္ခ်င္တာ မ လုပ္ရ၊ အဲဒါမ်ိဳးဟာ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက ခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလို လြတ္လပ္ေရးမ်ိဳးဟာ ပါးစပ္ပိတ္၊ ေၾကာက္လန္႔ျပီး ေတာ့ အျမဲတမ္းေနရတဲ့ လြတ္လပ္ေရးျဖစ္တယ္။ ဓားမိုးထားတဲ့ လြတ္လပ္ေရးပဲ၊ တိုင္းသူျပည္သားေတြမလြတ္ လပ္ဘူး၊ ေရွးတုန္းက ဗမာမင္းလက္ထက္မွာ ဒီအတိုင္း၊ တိုင္းသူျပည္သားေတြ မလြတ္လပ္မႈေတြ ရွိတန္သ ေလာက္ရွိတယ္။ ဥပမာ - ရေနာင္မင္းသား ေမာင္တုတ္၊ သီေပါမင္းလက္ထက္တုန္းက ရေနာင္မင္းသား ေမာင္ တုတ္ လုပ္တာမ်ိဳး၊ ရွင္ဘုရင့္ေယာက္ဖလုပ္တာေတြဆိုေတာ့ မေျပာရဲၾကဘူး။ ဒီမင္းသား ေမာင္တုတ္က၊ ဘာ လုပ္သလဲဆိုယင္၊ ရွင္ဘုရင့္ေယာက္ဖဆိုျပီး ျမိဳ ႔ျပင္ေ၀းရပ္ ထြက္လယ္၊ ေခ်ာေခ်ာလွလွသမီးဆိုယင္၊ ဆိုင္ကႏၷား အိမ္ေတြ႔ပီဆိုမွျဖင့္ အိမ္ေရွ ႔မွာ သူ႔လွံစိုက္လုိက္တာဘဲ၊ ဒီေတာ့သမီးရွင္ အုပ္ထိန္းသူမ်ားက ကန္႔လန္႔ကာေတြ ေထာင္ေပးရတယ္၊ ေမာင္တုတ္ကလဲ ကိစၥပီးတဲ့အခါ သည္ျပင္ေနရာေတြမွာလဲ ဒီလိုဘဲလုပ္တာဘဲ၊ အဲဒီေတာ့ ကာ တိုင္းသူျပည္သားေတြက မလြတ္လပ္ဘူး၊ တိုင္းျပည္မွာ လြတ္လပ္တယ္ဆိုေပမဲ့၊ ဘယ္သူေတြက တိုင္းျပည္ ကိုအုပ္ခ်ဳပ္မွာလဲ၊ ဘယ္သူေတြကဘယ္လိုလူေတြ အက်ိဳးအတြက္လုပ္မလဲဆိုေတာ့၊ အခ်ိဳ ႔က ေျပာလိမ့္မယ္၊ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ လူနည္းစုအတြက္လား၊ လူမ်ားစုအတြက္လားဆိုတာ၊ ေမးေနစရာ မလိုဘူး လူမ်ားစုအတြက္လို႔ ေျပာမွာဘဲ။

တခ်ိဳ ႔လူေတြပါးစပ္အားျဖင့္ ေျပာေပမဲ့ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ဒီလိုသေဘာထားခ်င္မွာထားမယ္။ လုပ္တဲ့ေနရာမွာကြဲေသးတယ္။ လယ္သမားေတြလယ္ေျမရေအာင္ စီမံေပးတဲ့နည္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။ ဒီလိုအ ယူအဆေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚႏိုင္တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ကာ လြတ္လပ္ရာ လြတ္လပ္ေၾကာင္း လုပ္တဲ့အခါမွာ လူ မ်ားစုရဲ့လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ လူမ်ားစုရဲ့အားကိုယူျပီး၊ မတည္ျပီး အလုပ္လုပ္ျဖစ္မယ္လို႔ ဒီလိုအယူအဆေတြ ရွိ တယ္။ တခ်ိဳ ႔က လြတ္လပ္ေရးဆိုတာဟာ ပဌမရေအာင္ လုပ္ရမယ္ ေနာက္ျပီးေတာ့မွ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခါက မွ ျဖဴမယ္၊ မဲမယ္ဆိုတာကို ေနာက္မွာ စဥ္းစားတာေပါ့လို႔ေျပာၾကတယ္။ ဒါကဘာလဲဆိုေတာ့ ၀ိုးတိုး၀ါးတားလုပ္ ျပီး လူမ်ားစုေတြကို ဘမ္းျပရုံျပျပီး၊ တိုင္းသူျပည္သား လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ လုပ္ပီး။ လူမ်ားစုကို အငိုက္ဖမ္းျပီး၊ မိမိတကိုယ္ေကာင္း တစုေကာင္းလုပ္ခ်င္တဲ့ သေဘာဘဲ၊ တိုင္းသူျပည္သားလူထုကိုျပျပီးေတာ့ တနည္းအားျဖင့္ ဆိုယင္ ေမ်ာက္ျပျပီး ဆန္ေတာင္းတဲ့နည္းမ်ိဳးဘဲ၊ ဒီလိုနည္းနဲ ႔လြတ္လပ္ေရးရတာလား၊ လူမ်ားစု လူထုနဲ႔လြတ္ လပ္ေရး မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ယူဆတဲ့လူေတြလည္း ရွိၾကတယ္။ အဲဒီလိုအယူအဆေတြရွိေတာ့ကာ တဦးႏွင့္တဦး လူ တစုႏွင့္တစုသေဘာ ကြဲျပားလာျပီးေတာ့၊ ပါတီဆိုတာမ်ိဳး ေပၚေပါက္လာၾကတယ္။

ဒီလိုေပၚေပါက္လာတာေတြဟာရာဇ၀င္အေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚလာတာ ျဖစ္လို႔မို႔၊ က်ဳပ္တို႔ အရမ္းတားလို႔မျဖစ္ႏိုင္ ဘူး၊ ဘိုးေတာ္ဘုရား လက္ထက္၊ ရွင္ဘုရင္ကေနျပီးေတာ့၊ ဦးေပၚဦးကို ဒီေရတက္လာတာသြားျပီး ၾကိမ္နဲ႔အရိုက္ ခိုင္းေတာ့ကာ ဒီလုိမျဖစ္ႏိုင္ဒါအလုပ္ခိုင္းေတာ့ ဦးေပၚဦးက ျပန္ေလွ်ာက္တယ္။ ထိုေခတ္က တိုင္းသူျပည္သား ေတြက ရွင္ဘုရင္စိတ္မဆိုးေအာင္ေလွ်ာက္ရတာကိုး။ အရွင္ဘုရားရဲ့ ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ ေပးအပ္လိုက္တဲ့ၾကိမ္ ဒဏ္ေတာ္ကို မခံႏိုင္တဲ့အတြက္ ဒီေရဟာေရာင္ေရာင္ထလာတယ္ဆိုတဲ့စကား သြားအမွတ္ရတယ္။ အမွန္စင္စစ္ ကေတာ့ အရွင္ဘုရားလုပ္ခိုင္းတဲ့အတိုင္းမျဖစ္ႏိုင္ပါလို႔ ပရိယာယ္သုံးျပီးေတာ့ေလွ်ာက္တာဘဲ၊ အဲဒီအတိုင္းဘဲ။ ဒီလိုျဖစ္ေနတာေတြက ရာဇ၀င္အေၾကာင္းတရားေတြ၊ ရာဇ၀င္သေဘာတရားေတြ၊ ေစ့ေဆာ္ျပီး ေပၚခဲ့တဲ့အဖြဲ႔အ စည္းမ်ိဳးဆိုယင္ တားဆီးဘို႔ခဲယဥ္းတာကိုကြ်န္ေတာ္တို႔ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနရမလား၊ ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနဘို႔မလို ဘူး။ ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနမယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလူဆိုတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သေဘာကိုေသေသခ်ာခ်ာ နားမ လယ္လို႔ ျဖစ္မယ္။

လူဆိုတာ ဖန္တီးႏိုင္တဲ့သတိၱရွိတယ္။ ခြန္အားရွိတယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကမာၻေလာကၾကီးမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ သဘာ၀ တရားေတြ၊ လူကေနာက္ဆုံးမွာ လႊမ္းမိုးရမယ္၊ ေတာင္ၾကီးေပမယ္လိုိ႔ ဖ၀ါးေအာက္ေရာက္တယ္၊ အဲဒီလိုဘဲ၊ ဘယ္ေလာက္အျပန္႔က်ယ္တဲ့ သမုဒၵရာၾကီးေတြကိုေတာင္မွ လူရဲ့ဥာဏ္နဲ႔ဖန္တီးလိုက္တဲ့ သေဘၤာေတြ၊ ေရငုပ္သ ေဘၤာေတြ၊ ေလယာဥ္ပ်ံေတြနဲ ႔ကူုးျပီး သြားလာႏုိင္ေအာင္ လူေတြဟာ ဖန္တီးလာခဲ့တယ္။

ဘာသတရားအရ ေျပာရမယ္ဆိုယင္လူကမွ ဘုရားျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ဒီေတာ့ကာ လူမွာ ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ အစြမ္းသတိၱရွိ တယ္၊ ရာဇ၀င္ကို ဘယ္သူက ဖန္တီးသလဲ။ လူကမွ ဖန္တီးတယ္မဟုတ္လား၊ လူကဖန္တီးတယ္ဆိုတာ၊ အ ေၾကာင္းမဲ့ အရမ္း ဖန္တီးဒါကို ေျပာဒါမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို အတင္းေျပာင္းလို႔မရဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဘာနား လည္ရမလဲ၊ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေလာကရဲ့ အေၾကာင္းေတြ၊ ရာဇ၀င္ သေဘာတရားေတြကို နားလည္ပီးေတာ့ အလုပ္ လုပ္ရမယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ကာ ဥပမာ - ေရတံခြန္ၾကီး ဆင္းလာတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔အမ်ိဳး မ်ိဳးသံုးႏိုင္တယ္၊ ဒီေရတံခြန္ၾကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန ဖမ္းလို္က္ျပီး၊ ေရတံခြန္က ပါ၀ါကို လွ်ပ္စစ္ဓါတ္ရ ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္၊ မဖမ္းတတ္၊ မသုံးတတ္ယင္၊ ေရတံခြန္ဟာ လူေတြရဲ့အက်ိဳးဆုတ္ယုတ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ တယ္။

ခုနကကြ်န္ေတာ္တို႔ တပ္မေတာ္ေတြ၊ ပဲခူးတိုက္ပြဲ၊ စစ္ေတာင္းတိုက္ပြဲေတြတုန္းက ဂ်ပန္ရန္ကို စိုးရိမ္ျပီးေတာ့ အင္မတန္ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား ျမစ္က်ိဳးရကာတာကို ကာကြယ္ခဲ့တယ္။ အကယ္၍သာ ေရကာတာၾကီးသာပ်က္စီး သြားမယ္ဆိုယင္၊ အဲဒီေအာက္မွာရွိတဲ့အိမ္ေတြ၊ အိုးေတြ၊ လယ္ေတြ၊ ေျမေတြဟာ အင္မတန္ ပ်က္စီးသြားမယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ရံဖန္ရံခါအားျဖင့္ ေရလႊမ္းမိုးတာ ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား၊ ေရလႊမ္းမိုးတာေတြကို ေရမ လႊမ္းမိုးရေအာင္ စီမံႏိုင္တဲ့နည္းေတြရွိတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ေရလႊမ္းသလဲ၊ အေၾကာင္းရွိတယ္၊ ဟိုလြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္တုန္းက အခု ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ၾကီးထဲမွာပါတဲ့ ဦးဘေဖတို႔ကိုယ္တိုင္ ဟိုတုန္းက ခ်ယ္ယာ မင္လုပ္ျပီး စုံစမ္းေရးေကာ္မီတီဆိုျပီးေတာ့ စုံစမ္းခဲ့တယ္၊ ဒါတြင္မကေသးဘူး၊ ဘာ့ေၾကာင့္ေရလႊမ္းမိုးတယ္၊ ဘယ္လိုစီိမံဖို႔ေကာင္းတယ္၊ အဲဒါမ်ိဳးေတြအၾကံဥာဏ္ေပးတယ္။ ဒါေတြဟာ နတ္ဖမ္းစားတာနဲ႔ မဆိုင္ဘူး၊ သိ ၾကားမင္းကလဲ စိတ္ဆိုးလို႔လုပ္တာမဟုတ္ဘူး၊ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သ ျဖစ္လာတာ ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ျပီးလုပ္ ကိုင္လို႔ရွိယင္၊ လူေတြဟာ ေရမလႊမ္းမိုးႏိုင္ေအာင္ စီမံဖန္တီးႏိုင္ရမယ္။

ဒီေတာ့ကာ ရာဇ၀င္အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႔ ေစ့ေဆာ္လို႔ေပၚလာတဲ့အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးရွိလာလို႔ရွိယင္၊ ဒီလိုအဖြဲ႔အ စည္းမ်ိဳးေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ၊ ရာဇ၀င္သေဘာတရားေတြ၊ အေၾကာင္းတရားေတြအရ ေသ ေသခ်ာခ်ာ လုပ္ကိုင္ျပီးေတာ့ကာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအက်ိဳး ရွိရာရွိေၾကာင္း လမ္းညႊန္ျပီးသြားႏိုင္ရ မယ္၊ ဒီလုိမွသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္တူ၊ အက်ိဳးတူ၊ အလုပ္တူ ညီညြတ္ေရးကိုရေအာင္လုပ္ႏိုင္ ျပီး၊ တကယ့္ ညီညြတ္ေရးဆီကို လွမ္းသြားႏိုင္မယ္။

“ယခုအခါ ျဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ ႔သမားလက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရး၌ တူညီေသာအက်ိဳး၊ တူညီေသာအလုပ္ႏွင့္ တူညီေသာရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားရွိေသာ အထက္ပါ လူတန္းစား အစည္းအရုံးမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားလူစုအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီတိုင္းသည္ လြတ္လပ္ေရးအင္အားစုေပါင္းဆုံရာ ျဖစ္ေသာ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးႏွင့္တကယ့္ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးကို ခိုင္ျမဲေအာင္ တည္ေဆာက္ကာ ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို အရယူႈရန္ ဤညီလာခံသ ဘင္ၾကီးက ဆုံးျဖတ္ေၾကာင္း”

ဒါက ခုနေျပာသလို သူ႔အလိုလို တူညီတဲ့ အက်ိဳးေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းျပီးေတာ့ကာ အားလုံးရဲ့အက်ိဳးကို တူညီတဲ့ တမ်ိုဳး သားလုံးရဲ့ အက်ိဳးဟာ ဘာလဲဆိုယင္ ခုေနအခါမွာ လြတ္လပ္ေရးဘဲ။ ဘယ္လုိ လြတ္လပ္ေရးလဲ၊ မလြတ္လပ္တဲ့ ကုန္သည္ေတြဟာ အခ်ဳပ္အခ်ယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးခံေနရတယ္၊ မလြတ္လပ္တဲ့ တိုင္းႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ လယ္သမားေတြလဲ အခ်ဳပ္အခ်ယ္ ခံေနရတယ္၊ အလုပ္သမားေတြဟာလဲ ဒီအတိုင္းဘဲ ခံေနရတယ္၊ ဒီေတာ့ကာ အားလုံးဟာ သူ႔အ ေလ်ာက္သူ တူညီတဲ့ အက်ိဳးရွိတယ္၊ တူညီတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတယ္၊ အဲဒီလုိတူညီတဲ့အက်ိဳး၊ တူညီတဲ့ရည္ရြယ္ ခ်က္ရွိတဲ့အတြက္ တူညီတဲ့အလုပ္ လုပ္မွသာလွ်င္ ရမယ္၊ ဒီေတာ့ ဒီလိုရေအာင္အင္အားေတြစုထားတဲ့ ဖ-ဆ-ပ- လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးထဲမွာ အားလုံး၀င္ျပီးေတာ့ဒီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးရဲ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား လမ္းညႊန္ရာကို နာခံျပီးေတာ့ကာ အဖြဲ႔အစည္းထဲမွာမပါတဲ့ တိုင္းသူျပည္သား အမ်ားမျပားကလဲ ဒီအဖြဲပၾကီးမွာ တသီးပုဂၢလမ်ားအျဖစ္ ပါ၀င္ပူး ေပါင္းျပီးေတာ့ လြတ္လပ္ေရးကို ရယူဖို႔၊ဒီညီလာခံသဘင္ၾကီးက ဆံုးျဖတ္ဖို႔ပဲ။ပါတီေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ကာ သေဘာထားကို ေျပာျပီးတဲ့အတိုင္း ဒီညီညြတ္ေရးလုပ္တဲ့အခါမွာ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးရဲ့ အမ်ိဳးသား စည္းရံုးျခင္းဟာ၊ ဂ်ီ-စီ-ဘီ-ေအ အစည္းအရံုးနဲ႔ မတူဘူး၊ အိႏိၵယျပည္က လူအမ်ားသိေနတဲ့ (Indian National Congress) ကြန္ဂရက္ အစည္းအရံုနဲ႔လဲ အတူႏိုင္ဘူး၊ နဲနဲဆင္တူသေလာက္ တူတာကိုေျပာရယင္၊ ဘိလပ္မွာ ရွိတဲ့ ေလဘာပါတီဆိုတဲ့ အလုပ္သမားအဖြဲ႔မ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ဆင္သေလာက္ ဆင္တယ္၊ အဲဒီအလုပ္သမား အဖြဲ႔က ဘယ္သူေတြ ပါသလဲ ဆိုေတာ့ အလုပ္သမားအဖြဲ႔၊ အလုပ္သမားသမဂၢအဖြဲ႔ (T.U.C) ၊သမ၀ါယမအသင္း အဲဒီ အဖြဲ႔ေတြ ပါတယ္။ ဒိျပင္ တသီးပုဂၢလအားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြလဲပါတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ တရုပ္ျပည္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္က ေဒါက္တာ ဆြန္ရက္ဆင္ ၾကီးမႈးျပီးေတာ့၊ တရုပ္ျပည္ၾကီးရဲ့ သမၼတႏိ္ုင္ငံ တည္ေထာင္ဘို႔အတြက္ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္တဲ့အခါတုန္းက တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ကူမင္တန္အဖြဲ႔အ စည္းေခၚတဲ့ တရုပ္ျပည္က အမ်ိဳးသားအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔လဲ တူသေလာက္တူတယ္။

အဲဒီအခါတုန္းက အဲဒီအဖြဲ႔ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခ်ိဳ႕ ထည့္ေပးထားတယ္၊ ေဒါက္တာဆြန္ရက္ဆင္ဟာ တသီး ပုဂၢလအားျဖင့္လဲ ဖြဲ႔စည္းတယ္။ အဲဒါမ်ိဳး ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ လူေတြက ဘယ့္နဲ႔ျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ ၊ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ ခ်ဳပ္ၾကီးမွာ အဖြဲ႔အသီးသီးေတြလဲ ပါတယ္၊ လူအသီးသီးေတြလဲ ပါတယ္ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕က ဒီအဖြဲ႔ပါတာကို သ ေဘာ မေပါက္ႏိုင္ဘူး။ အိႏၵိယကြန္ဂရက္မွာလဲ အဖြဲ႔ေတြမရွိဘူး၊ ဂ်ီ-စီ-ဘီ-ေအ တုန္းကလဲ ဒီလိုဘဲ လုပ္တယ္ထင္ ျပီး ေျပာေနတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အဲဒါေတံကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိဘို႔လိုတယ္။

ကြန္ဂရက္အဖြဲ႔ၾကီးဆိုလို႔ရွိယင္ အျမင္အားျဖင့္ ၊ ဘန္းျပအားျဖင့္အမ်ိဳးသား အစည္းအရံုးလို႔ထင္ျမင္ေနေပမယ္ လို႔၊ အဲဒီအခိ်န္အခါမွာ အမ်ိုဳးသား အစည္းအရံုး မေခၚႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီေနရာမွာ မူစလင္လူမ်ိဳးေတြရဲ့အားကိုယူျပီးေတာ့ ဖဲြ႔စည္းထားတဲ့ မူစလင္အစည္းအရံုးကအင္မတန္ အင္အားၾကီးတယ္။ ဘယ္လိုထိေအာင္ ထင္ရွားေနသလဲလို႔ဆိုေတာ့ကာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္တဲ့ေနရာမွာ မူစလင္အတြက္လူ ၃၀ ေနရာရထားတယ္။ ဒီေနရာမွာ မူစလင္ ၃၀ စလံုးကို မူစလင္အစည္းအရံုးရသြားတယ္။ ဒီေတာ့ကာအိႏိၵယျပည္ရဲ့ ကြန္ဂရက္အဖြဲ႔ၾကီးဟာ အမ်ိဳးသားအစညး္အရံုး အေနမ်ိဳး မဟုတ္တာ့ဘူး။

ျပည္နယ္ေတြမွာလဲ ေဒသႏၱရအဖြဲ႔ေတြ ရွိေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိႏိၵယျပည္သြားတုန္းကဆိုယင္ အဖြဲ႔ေပါင္း အမ်ားၾကီးေတြ႔ရတယ္။ ေတြ႔ရံုမကဘူး ကြန္ဂရက္ထဲမွာ ၀ါဒသေဘာမ်ိဳး လြတ္လပ္ေရးကို သေဘာအဓိပၢာယ္ခဲြျပီး ေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ဘို႔ေကာင္းတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာေတြ ဒီအဖြဲအစည္းထဲမွာေနျပီးေတာ့ ညီလာခံသဘင္ေတြက်ယင္ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ ဘယ္လိုသေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဒီလြတ္လပ္ေရးကို အျမန္ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ဘို႔ေကာင္းတယ္ဆိုျပီး သေဘာအယူအဆေတြ အမ်ားအျပား ကြဲၾကတယ္ အားလံုး သေဘာက်ျပီးျပီဆိုလို႔ရွိယင္ အမ်ားသေဘာတူ ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဒီကြန္ဂရက္မွာလဲ အဲဒီအဖြဲ႔မ်ိဳး ရွိတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔မ်ိဳးဆိုတာ ဗမာျပည္မွာရွိတဲ့ အဖြဲ႔မ်ိဳးကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။

ဗမာျပည္မွာ လူတေယာက္ရဲ့နာမည္ကို အေျခခံျပဳျပီးျဖစ္တဲ့ အဖြဲ႔၊ ေ၀စား(၀ါးေစ)ေရး အဖြဲ႔မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ခုန ေျပာခဲ့တဲ့အဖြဲ႔ဟာ အေႏွးႏွင့္အျမန္ ေပၚေပါက္မယ္။ ေပၚေပါက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ခုနေျပာသလို အမ်ိဳးသား အစညး္အရံုးျဖစ္တဲ့ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္လိုဟာမ်ိဳးမ်ာ ၀င္ေရာက္ေတာ့ကာ၊ဒီဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ၾကီးရဲ့ ခ်ဳပ္ကို္င္ ခ်က္၊ လမ္းညြန္ခ်က္ ထိန္းသိမ္းျခင္းကို ခံယူျပီး လုပ္မယ္ဆိုရင္ ညီညြတ္ေရးကို မထိခိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၾကီးက ဘယ္လိုခ်ဳပ္ကိုင္ရမလဲဆိုယင္ ပါတီအခ်င္းခ်င္း ျပိဳင္ဆိုင္မႈရွိယင္ အေကာင္းနည္း ျပိဳင္ေစရမယ္၊ အဆိုး နည္းမျပိဳင္ေအာင္တားေပးရမယ္။

ဘယ္လိုအေကာင္းနည္းျပိဳင္ရမလဲဆိုယင္၊ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးအတြက္ ဘယ္ေလာက္ထိ ေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္၊ လုပ္ျပႏိုင္တယ္လို႔ တဦးႏွင့္တဦး ျပိဳင္ၾကမယ္ဆိုယင္ အေကာင္းျပိဳင္နည္းမ်ိဳးဘဲ။ ဒီလိုအေကာင္းျပိဳင္နည္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ၊ တဦးႏွင့္တဦး ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း ၊ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအက်ိဳး၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးရဲ့အက်ိဳးကို ဂရုမမူဘဲျပဳလုပ္ၾကမယ္ဆိုယင္ ဒါ အဆိုးျပိဳင္နည္းဘဲ။ ဒီလိုအဆိုးျပိဳင္နည္းမ်ိဳး မရွိေအာင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကိီးက တားေပးရမယ္။ ျပီးေတာ့ တဦးႏွင့္တဦး တဖြဲ႔ႏွင့္တဖြဲ႔ ညီညြတ္သည္ထက္ ညီညြတ္ ေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီဆိုတာမ်ိဳးကို ပါတီသေဘာမ်ိဳး ဖြဲ႔စည္းတာမ်ိဳး ရွိေစရမယ္။ အဲဒီလို စည္းကမ္းေတြ သတ္မွတ္ျပီး ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔ေတြကို လက္ခံမယ္ဆိုယင္၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးဟာလဲ တည္တံ့မယ္။ အမ်ိုဳးသား ညီညြတ္ေရးဟာလဲ ပ်က္စရာမရွိဘဲ တဆင့္ထက္တဆင့္ တိုးျပီး ခိုင္ျမဲသြားမယ္။

ဒီ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးထဲမွာ တသီးပုဂၢလေတြလဲပါပါတယ္၊ အခု ကြန္ဂရက္ၾကီးတက္တဲ့ လူေတြထဲမွာ တသီးပုဂၢလသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ၊ ပါတီကိုယ္စာလွယ္ေတြထက္ မ်ားပါတယ္။ ဒီေတာ့ တသီးပုဂၢလလုပ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြက ပါတီေတြကို ဂရုစိုက္ျပီး၊ ဒို႔ေတာ့ ဂရုမစိုက္ဘူးလို႔မထင္ပါႏွင့္။ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္လဲ သီးသန္႔စည္းမ်ဥ္္းထဲမွာ ထည့္ထားပါတယ္။ အေျခအေနအေလ်ာက္သာ ပါတီေတြကို လက္ခံရတယ္ဆိုကာ နားလည္ေစခ်င္တယ္။ တသီးပုဂၢလလုပ္တဲ့ လူေတြသာ လုပ္တက္လုိ႔ ရွိယာ ပါတီေတြဟာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးလုပ္ငန္းကို အျမဲတေစ ေထာက္ခံေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ပါတီေတြက မဟုတ္တာလုပ္တဲ့အခါ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးကိုသာ ေရွ႕ရႈေအာင္ ရိုက္သြင္းေပး၊ ရိုက္သြင္းမရယင္ ၀ိုင္းပယ္ပစ္။ လူထုကို အျမဲတမ္း ဖ-ဆ-ပ-လ ေနာက္ ရွိေအာင္လုပ္ယင္ ပါတီေတြဟာ ေကာင္းေကာင္းေနမွာဘဲ။ ဒါခင္ဗ်ားတို႔အေပၚမွာ တည္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔လုပ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

နိဂံုးခ်ဳပ္တြင္ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို က်ဳပ္လဲလူငယ္ျဖစ္တဲ့အတိုင္းအထူး ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တယ္။ လူငယ္ေတြဟာ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ ဘယ္ေလာက္လုပ္တယ္ဆိုတာ လူအမ်ားအျပားသိၾကတာပဲ။ လူၾကီးေတြဆိုတာလဲ ဒီတိုင္းျပည္မွာ အေတာ္ဘဲ မရွိၾကေတာ့ဘူး။ လူငယ္ေတြရဲ့ေခတ္ ေရာက္လာပါျပီ၊ ဒီလို မိမိတို႔ေခတ္ ေရာက္လာတဲ့အခါ မိမိတို႔ဟာ ေရွးက ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမွားသလို မမွားၾကေတာ့ဘဲနည္းသစ္၊ အလုပ္သစ္၊စိတ္သစ္၊ ႏိုင္ငံေရးသစ္ကိုလုပ္ဘို႔ အထူးသတိျပဳေစလိုပါတယ္။ တဦးႏွင့္တဦးလဲ အယံုအၾကည္ အရမ္းမကင္းၾကပါႏွင့္၊တဦးႏွင့္တဦးလဲ ေ၀ဖန္လြန္းအားမၾကီးပါႏွင့္၊ ေရွ႕ကိုလဲ သိပ္ေလာမၾကီးပါႏွင့္ သိပ္ေလာၾကီးယင္ စစ္ကြ်ံသလိုျဖစ္မယ္ ဆိုတာကို သတိျပဳပါ။ စစ္တပ္မ်ားဟာ သာမန္စစ္သားရဲ့ေျခလွမ္းႏွင့္ ႏႈိင္းခိ်န္ျပီး စစ္ခ်ီသလို တႏို္င္ငံလံုး တမ်ိဳးသားလံုး လြတ္လပ္ေရးပန္းတိုင္ကို တပ္လံုးခ်ီတဲ့အခါ ေျခလွမ္းညီညီညာညာႏွင့္ တပ္ခ်င္းျပတ္ျပီး တပ္မကြ်ံရေအာင္ ရန္သူက အမွည့္ေခြ်၊ ေခြ်ျပီး မတိုက္ႏိုင္ေအာင္ ၊ ရာဇ၀င္မွာ မင္းရဲေက်ာ္စြာ စစ္ကြ်ံသလို မကြ်ံရေအာင္ မွန္မွန္ၾကီး ခရီးသြားဖို႔ အထူးအေရးၾကီးပါတယ္။ အဲဒီိလုိ ေျခလွမ္းမွန္မွန္ႏွင့္ တႏိုင္ငံလံုး တမ်ိဳးသားလံုးရဲ့ လြတ္လပ္ေရးကို ေရွ႕ရႈျပီး ညီညြတ္ေရးကို ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ လူငယ္မ်ားဟာ တပ္ဦးက ေျခလွမ္းမွန္မွန္ လွမ္းၾကရန္ အေရးၾကီးပါတယ္။

ဖ-ဆ-ပ-လ ထဲတြင္ အခ်ိဳ႕လူၾကီးမ်ားကို အခ်ိဳ႕က သေဘာမက် ပုတ္ခတ္ၾကတယ္။ သူတို႔တေတြ ဟန္ပါ့မလား။ သူတို႔ႏွင့္ေပါင္းလို႔ ျဖစ္ပါ့မလားလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဘုရားလက္လက္မွာေတာင္ အလဇၹီရဟန္းမ်ားရွိယင္ က်ဳပ္တို႔ ဖ-ဆ-ပ-လ မွာလဲ အလဇၹီေတြ ရွိမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ဘုရားလက္ထက္က သူေဌးၾကီး တဦးလုပ္သလို ၊ဒီလို ႏိုင္ငံေရး အလဇၹီေတြကိုလဲ ဆက္ဆံေစလိုတယ္။ ဘယ္လိုလဲဆုိယင္၊ဘုရားလက္ထက္က မဟာဒုတ္ ဆြမ္းေကြ်းတဲ့အခါ အလဇၹီရဟန္းတပါးကို သူေဌးၾကီးတဦးက မဲက်ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ သူ႔ကို ေကြ်းေမြးလႊတ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ရဟန္းတုက ငါေတာ့ အမဲမိျပီိလို႔ သေဘာရျပီး ေနာက္တခါ သူေဌးၾကီးဆီလာျပီး တူရြင္းလာငွားတယ္ ဒီေတာ့ သူေဌးၾကီးက ေျခေထာက္ႏွင့္ထိုးျပီး တူရြင္းကို ေပးလိုက္တယ္။ ဒါကို-ဒိျပင္ သူတေယာက္ကျမင္ေတာ့၊ ခင္ဗ်ား အရင္တမ်ိဳး။ခုတမ်ိဳး ဘာလို႔လုပ္သလဲလို႔ ေမးတဲ့အခါ သူေဌးၾကီးက ဒီရဟန္းက အလဇီၹျဖစ္မွန္း ငါသိတယ္။အရင္တခါ ငါ့ဆီလာတဲ့အခါ သူဟာ သံဃာရဲ့ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္လာတယ္။ သံဃာကို ၾကည္ညိုတဲ့သေဘာနဲ႔ သူ႔ကို ဆြမ္းေကြ်းလိုက္တယ္။ အခုတခါ သူလာတာဟာ ပုဂၢိဳလ္အေနနဲ႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားေဟာအတို္င္း ငါမၾကည္ညိဳခ်င္ယင္ ျဖစ္တယ္လို႔ ျပန္ေျပာျပတယ္။ အဲဒီအတိုင္းဘဲ၊ က်ဳပ္တို႔ ဖ-ဆ-ပ-လ ထဲမွာပါတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔သိတဲ့အတိုင္း အလဇၨီေတြရွိယင္ ဖ-ဆ-ပ-လ ကို ၾကည္ညိဳေသာအားျဖင့္ သူတို႔ ကိုဆက္ဆံံပါ၊ သို႔ေသာ္ သူတို႔ဖာသာသူတို႔ လုပ္တဲ့အခါ ဖ-ဆ-ပ-လ မွစာအေထာက္အထားမပါဘဲ၊ သူတို႔အက်ိဳး သူတို႔လုပ္တဲ့အခါ ခင္ဗ်ားတို႔မေထာက္ခံပါႏွင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ သေဘာအတိုင္းဘဲ၊ ဒီလိုလူေတြဟာလဲ၊ တေျဖးေျဖးက် ရင္ ဆန္ျပာသလို ျပာပစ္ရမွာဘဲ၊ ဒီေတာ့ ေနာက္ဆုံးက်ယင္ စင္ၾကယ္တဲ့ညီညြတ္ေရး၊ စင္ၾကယ္တဲ့ႏို္င္ငံေရးလုပ္ မဲ့လူေတြဟာ၊ ဖ-ဆ-ပ-လ ၾကီးမွာရွိျပီး ဖ-ဆ-ပ-လၾကီးကို တိုင္းျပည္က အျမဲအားေပးယင္၊ ဘယ္နည္းႏွင့္မဆို လြတ္လပ္ေရးဟာ ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲတန္း ရမွာဘဲ၊ ဒါေၾကာင့္ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးထဲ အားလုံး တိုင္းသူ ျပည္သားမ်ားဟာ ၀င္ျပီးေတာ့စင္ၾကယ္တဲ့ညီညြတ္ေရး၊ စင္ၾကယ္တဲ့ႏိုင္ငံေရးကို တည္ေဆာက္ၾကပါလို႔ေမတၱာ ရပ္ခံလိုပါတယ္။

၎ေနာက္ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းက ေအာက္ပါအဆိုကို တင္သြင္းေၾကာင္း။

ညီညႊတ္ေရး

“ဗမာျပည္သည္ အာဏာပိုင္တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ၾကီးေခၚ၍ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းႏိုင္ခြင့္ရွိေသာ အေျခအေနသို႔ ဆိုက္ေရာက္ေအာင္ (၀ါ)လြတ္လပ္ေရး ရေအာင္အလိုဆုံး အရာမွာ ညီညြတ္ေရးပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ညီညြတ္ေရး သည္ တူညီေသာအက်ိဳး၊ တူညီေသာအလုပ္ႏွင့္ တူညီေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္တို႔တြင္ အေျချပဳရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပစၥည္းမဲ့ အလုပ္သမား လူတန္းစားသည္ တူညီေသာအက်ိဳး၊ တူညီေသာအလုပ္ႏွင့္ တူညီေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္တို႔ တြင္ အေျချပဳကာ၊ သမဂၢမ်ားဖြဲ႔၍ ခိုင္ျမဲေသာ ညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္၍၊ ဗမာျပည္တြင္ အလုပ္သမားတို႔အ တြက္ အစည္းအရုံးတခုသာ ရွိရန္ႏွင့္ အလုပ္သမားတိုင္း ညီညြတ္ရန္လိုေပေၾကာင္း၊ လယ္သီးစားလယ္ကူလီႏွင့္ လယ္ယာေျမ ဧကအထိုက္အေလ်ာက္ပိုင္ဆိုင္ လုပ္ကိုင္ေသာ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား အားလုံးသည္တူညီ ေသာအက်ိဳး၊ တူညီေသာအလုပ္ႏွင့္ တူညီေသာရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားတြင္ အေျချပဳကာ လယ္သမားသမဂၢမ်ားကို တည္ေထာင္ၾကရန္ ဗမာျပည္တြင္ ေတာင္သူလယ္သမားတို႔အတြက္ တခုတည္းေသာအစည္းအရုံးကို တည္ ေဆာက္ရန္ႏွင့္ ေတာင္သူလယ္သမားတိုင္းညီညြတ္ရန္လိုေပေၾကာင္း၊ ထို႔အတူ ေစ်းသည္၊ ပြဲစား၊ စာရး၊ စာခ်ီ၊ ပညာသည္၊ ေရွ ႔ေန စသည္တို႔သည္လည္း ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ သမ၀ါယမအသင္းမ်ားႏွင့္ သမဂၢမ်ားကိုဖြဲ႔စည္း၍ ညီ ညြတ္ေရး တည္ေဆာက္ၾကရန္ လိုေပေၾကာင္း"

“ဗမာႏိုင္ငံရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္လည္း သက္ဆိုင္ရာ လူမ်ိဳးအလိုက္ တခုတည္းေသာ အစည္းအရုံးကို တည္ ေထာင္၍ ညီညြတ္ၾကရန္လိုေပသည္"

“ႏိုင္ငံေရးပါတီတို႔သည္လည္း လုပ္နည္းႏွင့္၀ါဒဟူေသာ ပါတီအခ်င္းခ်င္းပူးေပါင္းျခင္းျဖင့္ ပိုမိုခိုင္ျမဲေအာင္ တည္ေဆာက္ရန္ လိုအပ္ေပေၾကာင္း အထက္ပါနည္းအရ လူတန္းစား အစည္းအရုံးမ်ား၊ တိုင္းရင္းသား လူနည္း စုအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားသည္ အျမန္ဆုံး ခိုင္ျမဲညီညြတ္စြာ တည္ေဆာက္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း။

ယခုအခါ ျဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ ႔သမားလက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရး၌တူညီေသာ အက်ိဳး၊ တူညီေသာအလုပ္ႏွင့္ တူညီေသာရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားရွိေသာ အထက္ပါ လူတန္းစားအစည္းအရုံးမ်ား၊ တိုင္းရင္းသား လူစုအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီတုိင္းသည္ လြတ္လပ္ေရးအင္အားစု ေပါင္းဆုံရာ ျဖစ္ေသာ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးႏွင့္ တကဲ့အ မ်ိုဳးသားညီညြတ္ေရးကို ခုိ္င္ျမဲေအာင္တည္ေဆာက္ကာ ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ေရးကို အရယူရန္ ဤညီလာခံက ဆုံးျဖတ္ေၾကာင္း။”

အဆိုကို ညီလာခံလူထုက ေထာက္ခံအတည္ျပဳလိုက္ေၾကာင္း။